متن دوگانگی شخصیت

درونم کسی را میبینم که من است و نیست
در ماورای من نشسته فخر میفروشد و نیست
گاهنامه ایست مصور ،عاقل انگاره ،،جاهل ضمیر
بامن میگفت هربارسم خرت بود که غبارش هم نیست
وقت صدا زدن نگاهش به من است
و تکانی به سرش که هیچ ماوایم نیست
بامن است...

‏بعضیا تو سریالا مردم‌دوستن،
تو واقعیت مردم‌ندیدن...
‏وقتی دوربین خاموش می‌شه،
نقشِ "همه‌چی‌تمومِ خاکی" هم باهاش خاموش می‌شه.
فقط موندم اینهمه پولِ خاکی بازی کردن،
می‌ارزه به یه سلام خشک و خالیِ واقعی؟