متن هویت گمشده

وقتی به اشتباه نامت را صدا می‌زنند
گویی به خورشید سنگ می‌پراکنند و
سر آسمان را می‌شکنند!
انگار روزنه‌های تاریخ را کور می‌کنند و
اتومبیل را تبدیل به الاغ
و تونل‌ها را به غار
و مینی‌ژوب را به عبا
و شهر را به ده...

درونم کسی را میبینم که من است و نیست
در ماورای من نشسته فخر میفروشد و نیست
گاهنامه ایست مصور ،عاقل انگاره ،،جاهل ضمیر
بامن میگفت هربارسم خرت بود که غبارش هم نیست
وقت صدا زدن نگاهش به من است
و تکانی به سرش که هیچ ماوایم نیست
بامن است...