متن رعنا

چو زخمِ ام که دو صد بخیه در محل دارم
هنوز تازه ام و رنگِ چون لعل دارم

برای با تو نشستن هنوز هم که هنوز
شراب کهنه و یک جرعه هم غزل دارم

نه جنگجوی نبرد دلم نه افسرِ عقل
فقط دو زخمِ عمیق از تو در بغل دارم...

روزی یک نفر آمد شَود از آن من
قدِّ رعنایی داشت آن دلبرِ زیبای من
می‌گذشتم از خیابان غرق در افکار او
ناگهان دیدم خودش را، چه زیبا بود او
در همان لحظه دلم را، به یک نیمه نگاهی باختم
با همان رنگ سفید پیرهنت دل را ربودی، یافتم!
روز...

حال دنیا را از من بپرس ...
من از ازدحام آسمان های آبی
و خورشیدهای بی پایان ...
دوباره متولد خواهم شد

رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)