متن یادآوری خاطرات

(خاطرات)

مانده‌ام با خاطراتِ تلخِ دورانی که نیست
کوچه و پس‌کوچه‌ها و آن خیابانی که نیست

یادم آید آن صفا و دوستی‌های قدیم
سادگی‌ها و مرام و عهد و پیمانی که نیست

می‌رَوَم پای پیاده ، پا به پای کودکی
از مَسیر خانه‌ سوی آن دبستانی که نیست

گاه‌گاهی می‌زنم...

‏بــاید که دوبــاره به یادت بنــویسم غزل‌ها را،
‏تــا کم بکنــم از دلِ آشــفته اندوهِ شب‌ها را !

‏هــر شب به هــوایت پرسه می‌زنم در دلــم آرام،
‏تــا گم نکــنم در جـانِ خـود ایــن خاطــره‌هـا را!
‏

گاهی

به قبرم

سر می زنم،

هنوز

نفس هایت

در آن زندگی می کنند..

بوی تنت در خیابان پیچید،
مرا به عقب کشاند،
به روزهایی که هنوز تو بودی،
و جهان دوباره زنده شد.

بوی تنت،
مثل یادآوری روزهایی که هنوز نرفته‌اند.

بارها و بارها روی پاهای تو به خواب رفته ام
روی آن چادر گل گلی خوشبو
و بارها و بارها
بعد از ساعت ها و ساعت ها
بیدارم کرده ای وبا عشق
دستی بر سر و صورتم کشیدی و
موهای پریشانم را شانه زدی
اما حال این پسرک کوچک درونم...

جغرافیای تنهاییم را دوست می دارم
دست تبانی میدهد با تاریخ دوران باتو بودن

امشب مرا مجال آن هست که غم‌بارترین سطور را بنگارم.

چونان که بنویسم:
«شب، به‌سان آبی ژرف، آکنده از اختران است؛
و ستارگان، از دوردست‌های لرزان، می‌درخشند…»

نسیمی شب‌گرد، در آسمان، پرسه می‌زند
و غمی کهن‌سال را در گوش فلک نجوا می‌کند.

آری، امشب می‌توانم غم‌انگیزترین سطرها را بنویسم—
چه...

دلم میخواد برگردم به عقب به اون سالهایی که تو بودی.....

ماشین زمان کجاست ؟؟!!!

روزی یک نفر آمد شَود از آن من
قدِّ رعنایی داشت آن دلبرِ زیبای من
می‌گذشتم از خیابان غرق در افکار او
ناگهان دیدم خودش را، چه زیبا بود او
در همان لحظه دلم را، به یک نیمه نگاهی باختم
با همان رنگ سفید پیرهنت دل را ربودی، یافتم!
روز...

دلم تنگ شده واسه حرف زدنامون>>>>

با خیالت، زندگی ها کرده ام.

اسم توروتوگوشیم یه قلب ذخیره کردم باوربکن نباشی مثل پاییزسردم

آیا میشود
غریبه شد
با کسی که بوی تنش را حفظی؟!

دیگه امسال نه سبزه میخوام نه تنگ ماهی
اگه عیدای قبلی اینا بودن چون تو بودی
سفره هفت سین من امسال دوباره
صورت ماه تورو بازم نداره

بعد از چهار سال هنوز باید حواسم را جمع کنم
گاهى که حواسم پرتِ سکوتِ خانه میشود
یا نگاهم، به عکسى مى افتد و فکرم پى خاطره میرود،
دستهایم به عادتِ بیست و چند ساله
دو فنجان قهوه درست میکنند!
خالى کردن فنجان دوم توى ظرف شویى عذاب آور است.

از فراموشی تو
از گل سرخی که با عطر.تو
نفس می کشد
از شمعی که با آواز باد
می گرید
از هر چیزی که تو را
به یاد می آورد
می ترسم..‌.

باز امشب منم و فکر سیه چشمانت...


و همان حسرت تکرار نبودن هایت...

تو در گوش باران
چه خوانده ای؟
که وقتی می بارد...
خاطرات ازگوشه ی
چشمانم می چکد....