ما که رقصیدیم به هر سازی زدی ای روزگار دل به تو بستیم و آخر، دل شکستی روزگار خوب بودم پس چرا کاتب برایم غم نوشت کی روا باشد جوابم با بدی ای روزگار فارغ التحصیل دانشگاهِ درد و غصه ام بهر شاگردت عجب سنگ تمامی روزگار گر برای دیگران...
چگونه بار به منزل برد مسافر اشک؟ که رهزنی به کمین همچو آستین دارد
کاروان دستخوش رهزن بیگانه شدست ساربان، این روش قافله سالاری نیست
