سنگفرش است جاده ی آرزوهایم از خیال دیدارت
اگر تو نبودی ، شبها به دنبال که می گشتم؟ لای تمام قصه های خیالی، برای که داستان می نوشتم؟ برای چه عاشق می شدم؟ . اگر تو نبودی ، پنهانی ، برای که پیراهنِ حریر بر تن می کردم؟ برای که چایی می ریختم و برای که می رقصیدم؟...
معمولی بودن مثل راه سنگفرش شده ست. راه رفتن روش آسونه ولی هیچ گلی اونجا رشد نمیکنه.
