متن عرفی شیرازی️️️

جاوید همی بخشد و از مایه نکاهد
رشح قلمت ثروت اصناف امم را

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ

هرگز قدم غم ز دلم دور نبودست

شادیست که او را سر و برگ سفری هست

گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست

تا ریشه در آب است امید ثمری هست

هوشم به نگاهی برد جانانه چنین باید...

گفتی ز عشق یافت دلت روشنی، بلی

آتش به خانمان زده را،خانه روشن است...

تو مرا عفو مکن ، جرمِ من از یاد ببر...

فریاد ز محرومیِ دیدار
و دگر هیچ…

هوشم به نگاهی برد، جانانه چنین باید!
یک جرعه خرابم کرد، پیمانه چنین باید

تا کرد بنا عشقت، افسانه ی هجران را
در خواب فنا رفتم، افسانه چنین باید

از بس که غبار غم، از سینه بشد رُفته
تا زانوی دلْ گَرد است، این خانه چنین باید

بیگانه به دور...

ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻋﻨﺎﯾﺘﯽﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻢﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ

ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﯽﮐﺴﺎﻥِ ﻣﺸﻮّﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ

دل خوش نمی کنیم، مگر از محال ها...

تو از قبیله ی عشقی وظیفه ات غزل است...

ماییم و لَبالب شدن از یار و
دِگر هیچ ...️