متن قدرشناسی معلم

❉᭄͜͡اے معلم בر باغ باغبانی.
בر مکتب علم اموزگاری
با دست پر توان و صبر بی کرانت
/غنچه ها ی باغ را مے پرورانے
با علم בانش مے کنے ابیاری/
غنچـہ ها شکو؋ـا مے شونـב گلستاט مے کنی

(مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیّرَنی عَبداً)

«معلم»

ای معلم، شمع بزم آرای جان
روشنی‌بخش زمین و آسمان

با مصائب ساختی و سوختی
تا که ما را ، واژه‌ای آموختی

مکتب عشاق، از تأسیس توست
عاشقی سرمایه‌ی تدریس توست

تا که ما را درس عشق آموختی
چشم ما را بر بدی‌ها...

معلم، آن که دستانش از دانه‌های نور پر است، بی‌آن که دیده شود در دل‌ها می‌کارد
او نه در کلاس درس، که در زندگی ما جا دارد. او خط به خط، کلمه به کلمه، مسیر آینده را برای ما روشن می‌کند و در این راه، هر آموزه‌ای که از او...