متن محاکمه

در من زنی زندگی می‌کند
که سال هاست روح خسته اش درد می‌کند ،
و
او را هرشب به بند می‌کشد
و هر روز محاکمه ،
آری ؛
در من زنی ست به نام سکوت
که سال هاست
مرده است
اما هنوز
نفس می‌کشد.

گاه دلتنگ میشوم ٬ دلتنگ تر از همه ی دلتنگ ها

گوشه ای مینشینم و میشمارم حسرتها را و محاکمه

می کنم وجدانم را...

من کدام قلب راشکستم؟

کدام احساس را له کردم؟

کدام خواهش را نشنیدم؟

و به کدام دلتنگی خندیدم؟

که اینچنین دلتنگم

پاییز شد که خاطره‌ها دوره‌ام کنند/ فصل خزان، محاکمه ی دوره گردهاست