در هنگامه ی هر غروب صحنه ی غم انگیز کابوس تکراری نداشتنت به استقبال چشم هایم می آید تا که در تاریکی مطلق بر لب پرتگاه شب بنشینم و سقوط آرزوهایم را نظاره کنم
