متن پرویز مخدومی

چشم دوخته ام/
به تُنگ ماهی قرمز،/
گربه ی باردار هم

موسم بهار/
پروانه ای میان گل ها/
چه بازی ها که نکردیم!/

بالا شهر /
تنها صدای آشنا/
قارقار کلاغ /

سوسوی شبنم ؛/
مردم از کوتاهی عمر /
حرف می زنند/

سوسوی شبنم؛ /
مردم از کوتاهی عمر/
حرف می زنند/

پا به ماه ؛ /
گل های سیب زمینی/
رو به زردی /

دارکوب.../
باز و بسته می شود /
درِ کلبه/

لانه ی پرستو، /
مانده بر شاخه ی لخت.../
کاسه ی گدایی/

چشم مادران/
نگران است، پروانه!
بیدار شو

یخبندان.../
صدای شاخه های بلوط/
درون تنور/

مراقبه؛/
دور تا دور قله ی کوه/
مه رقیق

لاک و مهر
پای برگه ی عبور...
غروب پائیز

تماشای امواج؛/
کوتاه و بلند می شود/
هایکوی من

خواندن هایکو؛/
میان گل های بهاری/
وزوز زنبور

اسباب کشی...
دنبال جایی می گردد
لاک پشت

اذان صبح؛
گوش می دهم به آوای
سینه سرخ

پس از درو.../
کلاهم را بر می دارم/
از سر مترسک

رفیق نیمه راه؛/
محو می شود بر سنگ /
شبنم بهاری

پرویز مخدومی

رگبار سحرگاهی؛/
به دور خود می چرخد/
خروس بادنما

پرویز مخدومی

با هر نشاء/
روزهای مانده را می شمارد /
زن باردار/

خانه تکانی /
فقط یک لکه ابر/
پشت پنجره/

پرویز مخدومی

روی دیوار/
فضولی اش گل کرده /
پیچک همسایه

پرویز مخدومی

حرف ناتمام  ؛/
این چه دردیست که می کشد /
گل نشکفته؟

   پرویز مخدومی

آن سوی نی زار
پرواز می کند سیره ای
آنجا که دوستم نگهبان بود