متن پگاه صنیعی

آدم ها غیرقابل پیش بینی اند!
همانی که فکرش را نمیکردی روزی برود آخرَش جایی میانِ جان کندن هایت رهایت میکند و میرود ..
و همانی که رفت و خیال بازگشت نداشت روزی برمیگردد ..همانجایی که به هر جان کندَنی بود فراموشَش کرده بودی! باز میگردد و زندگیَت را پر...

عشق؛
یک فنجان چایِ قند پهلوست!
آخ که اگر به موقع هوس کنی چقدر میچَسبد..!

کاش همیشه میماند!
دلبر را میگویم ..
قول داده ام اگر بماند هر روز عصر چایی را در بالکن کنجِ آغوشش بخورم ..
قول داده ام هر روز قبل از اینکه بیدار شود ببوسمش و صورتش را نوازش کنم ..
گفته ام اگر بمانی دیگر جلوی جمع خجالت نمیکشم از...

تو چشمام نگاه کرد ..
سرمو با دستاش اورد جلو
موهای رو صورتمو کنار زد و گوشه ی پیشونیمو بوسید ..
تاحالا از این فاصله ی کم به چشمهاش خیره نشده بودم ..
یه حس عجیبی داشتم ..یه حس ناب ، یه حس کوتاه و گذرا ..
ترسیدم خطایی ازَم...