جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
به ویرانی این اوضاع هستم مطمئن ز آن رو که بنیان جفا و جور بی بنیاد می گردد...
لب خندان تو برق چشمان توبرده قرار از دل عاشق زارمبا من بی نوا بیش از اینم جفا دگر مکن یارم...
گل من سرکش و زیباست دل آراست ولی حیف!در سینه جفا و ستم اندوخته است...