متن حیف

من تورا بارها دید زده ام در آینه بغل، اما

حیف اشیا از آنچه می بینیم از ما دورترند!!

ارس آرامی

حیف...
آدم وقتی چیزی را درک می کند که کار از کار گذشته...
وقتی آخرِ یک جاده هستی،دیگر چه اهمیتی دارد
میان جاده چه نشانه ای برای تو بوده
که راهت کوتاه تر و بهتر بشود

خوش گلشنی است حیف که گلچین روزگار

فرصت نمی دهد که تماشا کند کسی

عجب جشن قشنگی!میز آماده ست،امّاحیف-
-کسی سهم مرا خورده ست،می دانی؟... نمی دانی رضاحدادیان

رَفتی
و
رَفتم
در خاطرات گذشته
حیف !
عکس ها ،
بارونی شدن .
حجت اله حبیبی

عمرم با گله از او گذشت
این رسمش نبود بی او گذشت
حیف از من که بی ما گذشت
و در آخر هم در پیری گذشت

شعر :المیراپناهی درین کبود

چو آرزو به دلم خفته ای همیشه و حیف

که آرزوی فریبنده ی محال منی

من به فنجان تب عشق تو،دریا ریختم...
حیف از آن مهری که در پای تو،یکجا ریختم...

دیدار من بی تو.
به خودم گفتم، گِردی زمین باعث شد، باینکه ما آنقدر از هم دور شدیم، دوباره به هم رسیدیم.
همین جا،  روبروی من، تو رو دیدم ، پُراز زیبایی و مثل همیشه پُر از زن بودن.
تمام وجودم پُر شده بود از احساس خوبی که فقط حسِ...

حیف از شکوفه ها و دریغ از بهار، کاش
بر جان باغ داغ زمستان دروغ بود ...

چشمانم خیره به عقربه های ساعت بود ، ثانیه ها می گذشت و فکر و خیال من، تو را دنبال میکرد ولی حیف نمی دانستم که ثانیه ها خداحافظی من و تو خواهد بود.


امیررضا بارونیان

چ شب سردی .... بالش نرمی ... خاطرات تلخی ... حیف که نیستی . حیف که رفتی

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

شاید باورت نشود آرزویم این است که روزی پست چی باشم ونامه ای را که سال هاست برایت نوشته ام وهزاران بار آن را تا ورودی صندوق برده ولی آن را پست نکرده ام، خودم به دستت دهم تا شاهد برق نگاهت، لحظه ی گرفتن نامه باشم اما حیف تو...

‍ چَتر را جا می گُذارَم زیرِ باران می رَوَم

راه را گُم کرده ام حالا شتابان می روم

خواستم باشی کنارم.. حیف... چون قسمت نشد

مثل مجنون چَشمِ گریان در بیابان می روم

وقتی از لابه لای افق سرک کشیدی تمام غم هایم پرکشید ....
وآوای شادی ،کوچه ی دلم را پر از ترنم باران نمود ،اما حیف، با رفتنت،
فقط چشمان من بارانی نبود ،تمام شهر پر از ترانه ی دلتنگی...

حجت اله حبیبی

خیلی وقت بود ؛ که حال و هوای روز هایش خاکستری بود .
تمام عواطف و احساساتش را درست در میان جیغ و فریاد های سوختم سوختمش در آخرین روز زندگی اش جا گذاشت .
حال قدم زدن در خیابان امری دردناک بود همان جایی که در مقابل نگاه های...

دستیش انار و دست دیگر شانه ست

بر روی لبانش غزلی مستانه ست

حالا که میاید از سفر یلدا، حیف

پاییز به فکر رفتن از این خانه ست

حیف است این همه ابهت به یغما برود
رنگ های زیبا و گرمت به تاراج سرما برود

گرچه شعرسپید می بارد ازنفس های زمستان
حیف است این همه رنگ زیبا از دنیا برود

تابستانی ام و نیستم از تبار حضرت پاییز
حیف است عطر باران پاییزی با جفا برود

درانجماد...

شما را به جان هرکه میپرستید بی هوا ؛ هوای رفتن نکنید...
جان خواهد داد تنهامانده ی بی شما در بهت رفتنتان...
مثلا خوده من...
همان زن ابلهی که اگر فقط یک شب فقط چند ساعت قبل میدانستنم...
آخ که اگر میدانستم بجای پس زدن بوسه ی دم رفتنش ؛...

من که نمیگم چشمات واسه من باشه
یا براش باید یا نباید بیارم
ولی میگم حیفه...!
حالا که این همه به دلم نشسته
حالا که بعد این همه سال چِشمام اهلیِ یه نگاه شده؛
که هروقت با دیدنشون یادِ معلم مهربونِ اول دبستانم میوفتم
که مابینِ شلوغی های زندگیم ؛...

حیف است خوابیدن
وقتی زندگی
بیرحمانه کوتاه ست

اگر در جهانی دیگر
همدیگر را یافتیم
این بار بگو دوستم داری..
یا من اول بگویم !

حیف است نگفتن
وقتی زندگی
چنین کوتاه ست!

به کدامین گناه دل کندی
از من و این دلی که عاشق بود
از همین من که دوستت می داشت
از وجودم که با تو صادق بود
به کدامین گناه محکومم
من نگفتم که عاشقت هستم؟
حکم کردی نبودنت را...حیف
به تو اصلا چگونه دل بستم؟

بیا و کمی عاشقم باش
بخاطر خودم نمی گویم
حیف است
پاییز هدر میرود