همه نامداران ایران زمین گرفتند بر پهلوان آفرین
دلم بگسلد گر زمن بگسلی...
بهشت کجاست؟ ندانم، ولی یقین دانم که جمع سبز شما کم از بهشت نباشد
بیا تا جهان را به بد نسپریم به کوشش همه دست نیکی بریم نباشد همی نیک و بد پایدار همان بِه که نیکی بود یادگار
توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد
دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود چو ایران نباشد تن من مباد در این بوم و بر زنده یک تن مباد
ﻋﺮﺏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺞ ﺍﻧﺪﯾﺶ ﻭ ﺑﺪ ﺧﻮﯼ ﻭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﻋﺮﺏ ﺑﺮ ﻋﺠﻢ ﭼﯿﺮﻩ ﮔﺸﺖ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺗﯿﺮﻩ ﮔﺸﺖ
واژگان ایرانی به تو مدیون اند ای حکیم ای کاش می دانستی که همیشه در قلب مایی ای حکیم
