پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
برایت ماه من!امشب انارِ جان کنم دانه تو می ارزی به این جان دادنِ پیمانه پیمانه...
پیوند جان جدا شدنی نیست ماه منتن نیستی که جان دهم و وارهانمت...
برف گرفته ماه من،کنار من قدم بزنحال مرا کمی بپرس،از تو که کم نمی شود...
تو ماه منیکه تو بارون رسیدیامید منیتو شب ناامیدی...
ماه من غصه چرا؟!تو مرا داری و منهر شب و روزآرزویم همه خوشبختی توست...
از داشته ها تو را دارمو از نداشنه هاتو راهنوز ماه من تویی......
