پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
شعر را کوتاه دوست دارمموهای تو رابلند!...
یلدای من _موهای توست ......
در حسرت موهای تو جانم به لب آمدبر مخترع روسری صد لعنت و نفرین ...
و عشق پزشک حاذقی ست که نسخه یِ تمام درد هایم را لابلای موهای تو پیچید...
شب، موهای توست!ریخته بر بازوان ماهتاریک؛طولانی...طولانی......
باز بادموهای تو را آشفته کردو من غرق تماشایخیال انگیز ترین تصویر جهانم...
