شعر را کوتاه دوست دارم موهای تو را بلند!
یلدای من _ موهای توست ...
در حسرت موهای تو جانم به لب آمد بر مخترع روسری صد لعنت و نفرین
و عشق پزشک حاذقی ست که نسخه یِ تمام درد هایم را لابلای موهای تو پیچید
شب، موهای توست! ریخته بر بازوان ماه تاریک؛ طولانی... طولانی...
باز باد موهای تو را آشفته کرد و من غرق تماشای خیال انگیز ترین تصویر جهانم
