متن خیال

امان از دست تو و خنده هایت
کمی نفس بگیر
بنشین چایی ات را بنوش
با عطر گُل و هِل
خو گرفته است
قند پهلوست
بیست دقیقه ی دیگر
غذا دم می کشد
میز را به سلیقه ی تو چیده ام
یادم نرفته
در گلدان میز غذاخوری
گل رز آبی...

با شب حرف ها دارد دلم
برایم از قرص روی ماهت می گوید
با ساعت درد و دل می‌کنم
از انتظار می گوید
با این اوصاف
بدونِ تو من
در مداری پر از خیال ایستاده ام .

در لحظه به لحظه های زندگی ام جاری گشته ای
تمام غم های دل به یک لبخند زِ هم گُسسته ای
کاش می شد به اسم کم گاه تو را صدا کنم
کاش بدانی که تا کجای فکر و جان و خیالم رفته ای

ببین!
گرفته دامن ساحل را
دریا

و عبور می کند
باران
از جاده ی خیال
و پاییز
خمیازه می کشد
درخت را

دنیا بدون تو
سایه‌وار می‌نشیند بر دل من
غصه چون مهی سنگین
در سکوت می‌خزد
مرگ، همچون زمزمه‌ای دور
خیال را به بازی می‌گیرد
و من در میان این خاموشی،
به دنبال تو می‌ گردم
شاید دوباره در آغوش بگیرم تورا

گذر نمیکند چرا..؟
خیال تو ز حال من

به آغوشم کشیدی ناگهان، جان از قفس افتاد
قلم با دیدنت دیوانه شد، شعرم به رقص افتاد

🍃 𝓑𝓪 𝓷𝓰𝓱𝓪𝓶𝓮-𝔂𝓮 𝓭𝓮𝓵-e 𝓑𝓮𝓱𝔃𝓪𝓭 𝓖𝓱𝓪𝓭𝓲𝓻𝓲🍃

شبــهای دلـم هــوای مهتاب گرفت

تصویر تو را همیشه در قاب گرفت

ای عــشق تو تصنیف خیالم هستی

رویای منی، با تو دلم خواب گرفت

برکه بودم، سایه‌ای افتاد و خوابم را گرفت
بغض ابری آمد و آرام جانم را گرفت

چشم وا کردم، غباری در نگاهم ریشه زد
دردی از جایی گذر کرد و عنانم را گرفت

باد زخمی کهنه‌تر ساخت از گذرگاه خیال
موج برخاست و دلِ بی‌سرپناهم را گرفت

صبح آمد، پرده...

خــوب ست تـمامِ مــاه و سـالم با تو

خــوب ست همه فــکر و خیالم با تو

در قــــهوه ی چشـــمانِ تو ای زیبا رو

نـــیکو ست زدم هر چه که فالم با تو

به چه می‌اندیشی؟
وقتی دلت میان هزاران رنگِ خیال،
در پاییز سرد خود گم شده با‌شد،
و هیچ ستاره‌ای روشن نمی‌شود تا نشانگر راهت شود!

به چه می‌اندیشی؟
وقتی همه چیزِ درونت طوفان گرفته است
و تو میان این همه هیاهو و غوغا؛
نمیدانی چگونه، چرا،
کی و کجا زمین...

وقتی جهان،
مثل طنابی دور گردنم می‌پیچد
و صدایم، در گلویم دفن می‌شود،
نه فریاد،
نه گریه؛
فقط
چای می‌ریزم کنارِ پهلویم
تا بخارِ خیال،
زخمِ بی‌نامم را آرام کند.

دستم را دور فنجان حلقه می‌کنم
انگار دستانِ مادری‌ست
که هنوز باور دارد
من کودکی خسته‌ام،
نه زنی واخورده در...

گرچه می دانم نمی آیی ولی چشم انتظار
در خیالت گاه گاهی پادشاهی می کنم

ماهِ شب
از قابِ چشمانِ بسته می‌گذرد
و واژه‌ها
مثل ماهی‌های بلور
در ذهنم شنا می‌کنند.

بر شانه‌ی باد
ردی از نقره می‌کشد
و خواب،
به شکلِ پروانه‌ای تار
در نورِ او
ذوب می‌شود...

در آینه‌ی چشم تو
درختان،
رقصی آرام می‌گیرند.
موهای آویزانت
چون بادِ تابستان،
جهان را
به نرمی می‌چرخانند.

ابر،
از روی شانه‌ات
پر می‌کشد
تا دلِ آبیِ آسمان.
کبوتران سپید،
در خوابِ رویاهایت
پنهان‌اند.

امشب،
خیال‌ها
چو چراغانی خاموش‌اند،
و ماه،
قطره‌قطره
از سقفِ شب
می‌چکد
بر آینه‌ی چشمانت.

می نشینم با تو درخیالم
با اینکه ترکم کردی
وسوسه هایم راحت نمی گذارند مرا
و تنها کاری که ازدستم بر می آید
می گویم لعنت به منی که خیالت را رها نمیکنم

خیال چشم تو کافیست.
که دیوانه کند دل را.

تو را که سر می کشم
فروردین از انگشتان زمین
می ریزد
بودنت ، حس خوب شمعدانی
بر حوض حیاط است
ومن
مثل باد که بادبادکی را می دزد
زاویه ی افکارم را به سمت سایه ات
می چرخانم
حالا خیالم با این چند شاخه ی
بابونه پر است

گویند دوای درد هجران خواب است
بیداریِ شب بزرگ ترین مرداب است
یک شب که رساند خیال تو جان بر لب
خوابیدم و آمدی به خوابم آن شب

لمس لبهای تو در کنج خیالم آرزوست.

میروم کوچه دیوانگی و عشق و جنون را
کوچه ایست با دنیای خیالهای شیرین که کمتر کسی را به آن ره یابد
هرکه بیند، گوید دیوانه ای بیش نیست
رهایی هست و آزادی اندیشه و هرچه دل تنگت میخواهد
که البته خدا هم دست دیوانه ام در دستانش و هرچه...

هی نفس کم می‌کنم در این شب بی‌انتها
هی خودم را می‌کشم در خاطراتت بی‌صدا

در خیالم با تو بودن باز باور می‌شود
ماه هم پیشت حسودی کرده کمتر می‌شود

بعد من آیا کسی در کوچه‌هایت پرسه زد ؟
مثل من دیوانه وار اسمت به لب‌ها غنچه زد ؟

من...

ارامش،
واژه ای عجیب برای من
میدانی گاه گاهی در میان کلمات
در میان واژه ها در سط سطر هر کتاب در میان هیاهوی افکارم در جست و جوی ردی یا نگاهی از تو که لحظه ای از ان هم کافیست فراموش کردم ام خودم را
من تویی شده ام...

و خیال من
خرسی است
که با یاد تو
به خواب زمستان می رود