متن روسری

روسری ات را
محکم گره بزن.
بگذار
این بادِ وحشی؛
--خانه خرابم نکند!.







زانا کوردستانی

می افتی از سرم به همین روسری قسم

بر گیسوان منفعل یک وری قسم

هرگز نریخته ست دل این، "درّ قیمتی"

جز پیش پای تو؟ به زبان "دری" قسم...

گره ی کور

گره ی کور

چون آینه ای که همدم راز شود
کوک دل تو با دل من ساز شود

لبخند بزن به غنچه ی روسری ام
تا این گِره ی کور دَمی باز شود

دست هایت روسری را از وسط تا می کند

این مثلث در مربع سخت غوغا می کند

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید

روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می کند

سبز، قرمز، سرمه ای، فرقی ندارد رنگ ها

صورت تو،روسری ها را چه زیبا می کند

می...

گل های دشت دامنت را دوست دارم!
بوی خوش پیراهنت را دوست دارم!

باید بخندی روز و شب در چشم هایم
شیرینیِ خندیدنت را دوست دارم!

من موج هستم رو به آغوشت همیشه
ای ساحل زیبا تنت را دوست دارم!

این روسری زیباست تنها بر سر تو
من رنگ لاک...

لیلا! برای دست هایت یاس چیدم
یک روسری با رنگ دلخواهت خریدم

می خواستم شعری برایت گفته باشم
اما نشد! انگار نقاشی کشیدم

دلگیر از دنیا نباشی مهربانم!
دیشب دوباره خواب دیدم... خواب دیدم...

لیلا! خودت خوبی؟ بگو از حال کوچه
با این خیابان ها به چشمانت رسیدم

هر جا...

دیدنش حال مرا یک جور دیگر می کند
حال یک دیوانه را دیوانه بهتر می کند!

در نگاهش یک سگ وحشی رها کرده و این
جنگ بین ما دو تا را نابرابر می کند

حالت پیچیده ی مویش شبیه سرنوشت
عشق را بر روی پیشانی مقدر می کند

آنقدر دلبسته...

عشق یعنی تو و آن لحظه ی بی روسری ات
رقص گیسوی به هم ریخته و دلبری ات

گره بزن به روسری،که باد ناشیانه ای
گره به زلف می زند،چو عشق ناشیانه ها
رقیب اهل شرم نیست به فرصت و بهانه ای
کشد به دام ،مرغکت،به عشوه و بهانه ها

از گوشه آن روسری سرخت
گاهی نگاهم کن،
انارها وقتی میترکند
دلبرانه ترند...

عصر حافظ شعر در خم زلف پریشان تو بود

نوبت شعر به ما شد، روسری سر کرده ای!؟

ارس آرامی

این روزها سخت دچارم..
دچار به تو
و دچار به تمام خیابان های شهر که هر بار تو را برایم یادآوری می کنند
دچار به بوی عطرت، که هر عابری مرا به سوی تو می کشاند..
دچار به مغازه هایی که روسری ات را پشت ویترین هایشان به نمایش می...

تو را بی روسری دیدم عجب طوفان دل چسبی
تشکر باد تابستان، مراد این دلم دادی!

روسری را طرح لبنانی ببندی یا نبندی،
زلف بر صورت بیفشانی، نیفشانی قشنگی!

دست هایت روسری را از وسط تا می کند
این مثلث در مربع سخت غوغا می کند

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید
روسری روی سر تو رنگ پیدا می کند

سبز، قرمز، سرمه ای فرقی ندارد رنگ ها
صورت تو روسری ها را چه زیبا می کند...

دو هواییم ؛ دمی صاف و دمی بارانی
ما همانیم ، همانی که خودت می دانی

پیش بینی شدن ِ حال من و تو سخت است
دو هواییم ...ولی بیشترش طوفانی

آخرین مقصد تو شانه ی من بود ؛ نبود ؟
گریه کن هرچه دلت خواست ، ولی پنهانی

شاید...

تو شُل کن روسرى را مو بیفشان فتنه برپا کن

جواب مجتهدها، عالمان، فرزانگان با من

ارس آرامی

این روسری آشفته یک موی بلند است
آشفتگی موی تو دیوانه کننده است

زیبای من! بیا و به این مرده جان بده
موهای زیر روسریت را نشان بده

با چشم مشکی و لبخند دلفریب و موی فرفری
حقا که از شاعرانه های حضرت حافظ فراتری

سال ها برای تو عاشقانه ی ناب خواهد نوشت...
یک شب گذر کنی اگر از خیال شاعری

به رسم عاشقی آمدم غزلی تازه دم کنم
افسوس که قافیه ها عاجزند از وصف چون...

خورشید
روسری اش را پهن کرده روی میز
گنجشک ها
سر و صدایی به پا کرده اند که نپرس!
و من مانده ام
چایی اول صبحم را
با شکر خنده ات بخورم
یا
قند لبت...

دیدم که شهر باز پر از عطر مریم است
گفتند باز روسری ات را تکانده ای

دوره سعدی و حافظ صحبت از زلف تو بود
نوبت دوران من شد روسری سر کرده ای؟!

روسری سر کن و نگذار میان من و باد
سر آشفتگی موی تو دعوا بشود