فکرم درگیر است، درگیرِ خودمان!
ما آدم ها موجودات عجیب و غریبی هستیم روحمان ظرفیت نامحدودی برای خوب بودن و بد بودن دارد، گاه آنقدر پاک و بی آلایش می شویم که از فرشته بودن فقط دوبال را کم داریم و گاه آنقدر گناه کار و رذل می شویم که نمی دانیم دفعه ی بعد که در آینه نگاه می کنیم خودمان را می بینیم یا حیوانی را که از خود ساخته ایم؟!
خدایا، ای نزدیک تر از رگ گردن، ما را در آغوش بگیر و مراقبت کن...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
