پایان را میدانستیم، اما آغاز ڪردیم
مثل رفتن زیر باران، بدون چتر
وَ رقصیدن و چرخیدن در هیاهوے
قَطرات وَ خیس شدن با عشق،
با آنڪہ میدانیم پایانش تب و درد است.
مثل نوشیدن قهوہ ڪہ بدجور دلچسب
میشود اما تلخے اش ماندگار .
آرے آخر قصہ ما از ابتدا پیدا بود
اما ادامہ دادیم بہ عشق.
مسیرے ڪه احساست تہ ڪشید و حال
با بهانہ هاے منطقے فلسفہ میبافے براے پایان.
آغاز بے من مبارڪت باد...
تو میروے بہ سوے خود
و من، شروع یڪ غم بلندِ عاشقانہ ام.
✍️هدے احمدے
دلنوشته های هدی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
