میخواستم اسیرِ دنیایے باشم
ڪہ توآن رابرایم ساختہ باشی
بہ دور از تمامِ آدمهایِ مزاحم
تنهامن باشم وتو
وآسمانے ڪہ ماہ شبهایش باشی
وحالا زندانیِ جهانے شدہ ام،
ڪہ بہ جز تو
شب هست
آسمان هست
اما ماهے نیست.
اینجا تادلت بخواهد دلتنگی و بے قراری
جهانم را جهنم ڪردہ است
قرار نبود
قرارم شوے وبے قرارترم ڪنی!!!!
دلبرجان!
یڪ لحظہ تصورڪن
توباشی،من باشم
اما مایی درڪار نباشد.
باورڪن
اهیچ ڪجایِ این شهر
بے تو برایم
ارزشِ تماشاڪردن ندارد.
✍️هدے احمدے
دلنوشته های هدی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
