متن هدی احمدی

دلت که تنگ باشد،
باران هم تسکین نیست،
شعر هم مرهم نمی‌شود،
و هیچ آغوشی وسعت اندوهت را کم نمی‌کند...

دلت که تنگ باشد،
صدای خنده‌ها در گوشت محو می‌شود،
کوچه‌ها بوی دلتنگی می‌گیرند،
و هر مسیر، تو را به خاطره‌ای قدیمی می‌کشاند...

دلت که تنگ باشد،
دیگر فرقی نمی‌کند...

و عشق...
ربنای قلبی است که با نامت می‌تپد،
نمازی که در محراب نگاهت قامت می‌بندد.
تو که می‌آیی،
تمام واژه‌ها وضو می‌گیرند،
و هر نفس،
شعری ناتمام از دوست داشتن می‌شود.

من،
در لحظه‌های بی‌قراری،
به سجده‌ی آغوشت پناه می‌برم،
جایی که تمام اضطراب‌ها،
مثل غبار از روحم فرو...

و عشق...
صدای ربنای دل است وقتی نامت را زمزمه می‌کند،
لحظه‌ای که نگاهت، مثل اذان صبح،
تمام تاریکی‌های وجودم را روشن می‌کند.
تو که باشی،
جهان، آرام‌تر نفس می‌کشد،
و هر تپش قلبم،
مثل مؤذنی خاموش، تو را صدا می‌زند.

من،
در آستانه‌ی حضورت رکوع می‌کنم،
و هر بار...

روز جهانی زن، روزی است برای تجلیل از شکوه، ایستادگی و حضور بی‌بدیل زنانی که با قلبی سرشار از عشق، جهان را روشن‌تر می‌کنند.

روز زن، یادآور تمامی زنانی است که در سکوت، صبورانه جنگیدند، در تاریکی‌ها نور آفریدند و در سخت‌ترین روزها، ستون استقامت شدند.

از مادرانی که بی‌چشمداشت...

در این شب‌هاے مقدس، هر نغمہ از صداے شجریان، چون شمعے روشن است ڪہ در دل تاریڪے شب می‌سوزد.
هر ڪلمه‌اے ڪہ از حنجرہ ے عاشقش بیرون می‌آید، هدیه‌اے است از خدا براے دل‌هاے تشنه‌ے نور و محبت.
"ربنا" بہ زبان عشق با من سخن می‌گوید و در هر موج...

زن ایرانی، ترانه‌ای است که با نغمه‌های نیما هم‌نوا می‌شود،
غزلی‌ست که در چشم‌های حافظ می‌درخشد،
رودی‌ست که در نوشته‌های سهراب، آرام و بی‌صدا می‌خرامد،
و عاشقانه‌ای‌ست که در واژه‌های شاملو نفس می‌کشد.

او همان الهه‌ای‌ست که سعدی از بهشتی‌ترین گل‌ها پرورده،
و فردوسی، در دل شاهنامه، شکوهش را جاودانه...

هر کجا اشعار این شیرین بی فرهاد را دیدی بدان
شعرهایم رسمی از نقاشی چشمان توست

در خیالم از نگاهت شعر میسازم به عشق
اینچنین شاعر شدن از عشق بی پایان توست

جان فدایت میکنم با تک تک این واژه ها
بیت و مصراع و غزل آلوده ی عصیان توست...

حضرت یار
به تو قول خواهم داد آوازه ی عشق ما تا بی کران ها خواهد پیچید
اگر دست به دست من بدهی و همراه شوی
بعد ها از علاقه ی ما حرف ها خواهند زد
عشقی هم چو عشق احمد به آیدا
بلکه شیرین تر و پایدار تر از...

کاش میدانستی خنده هایت احاطه کرده است تمام جهانم را
به تو می اندیشم
ای فراتر از هررویا
به لمس انگشتانت در لابلای گیسوانم
به گرمای آغوشت به شیرینی لبخندهایت
کاش میدانستی چقدر غروربرانگیزاست
عاشقی باتو.....
درمیان مردمانی که چیزی از عشق نمی دانند.
بامن حرف بزن شاملوی زندگی ام...

من دور از تو در آغوش سیل چشمانم، کنج حیاط دلتنگی، گم می شوم. اگر تو باز نگردی این انتظار خفته در سینه ام از تمام وجودم تنها تلی از خاکستر را باقی می گذارد. دیگر طاقت شنیدن طعنه ی اختران و فلک را ندارم که چرا زیر این آسمان،...

ماه دلم
کمی بتاب در شب های بی روزن زندگی ام
خودی نشان بده
چراغانی کن این منِ معلق را
میان آرزو کردن و نداشتنت!
به خواب هایم بیا
تا بتوانم دوباره صدایت بزنم و
انعکاس کنم نوای دل انگیز جانم را...
بتاب و پرکن
این خلاء مطلق بی تابی...

میخواهم به تو بازگردم
همچون خاطرات بیماری که حافظه اش بهبود می یابد.
همچون سرزمینی که از اِشغال شورشیان خارج می شود.
شبیه اسیری که حکم برگشت به وطنش می آید.
می خواهم به تو بازگردم
حبس شوم میان بازوانت
موسیقی بیکلامِ احساس، فضا را پرکند.
گیسوانِ بلندِ لَختم را...

میدانے جانم!
من اگرپاریس بودم،قطعاتو ایفل میشدی.
واگر باران بودم، حتما تو ابر میشدی.
ویااگر هم شب بودم، بے شڪ تو ماہ میشدی؛
اماچہ ڪنم حالاڪہ من، خرابہ اے دردلِ ڪوچہ پس ڪوچہ هاے جنوب شدہ ام
وتو هم برفِ زمستانے بر روے خانہ هاے شیروانے دارِ شمال ...

✍️هدے...

مرا
دعوت کن،
مرا به پرده ی برهنه ی شب،
به مرز وحشی نفس هایت و
جذر و مدی که،
غرقم کند به ضیافت گرمای تنت
و
بازوانی که،
پناهم بدهد
از کویر سرما زده ی عشق!
مرا دعوت کن؛
مرا،
در میان مرز آغوشت،
به استثمار لبانت و صلیب...

مرا
دعوت کن،
مرا به پرده ی برهنه ی شب،
به مرز وحشی نفس هایت و
جذر و مدی که،
غرقم کند به ضیافت گرمای تنت
و
بازوانی که،
پناهم بدهد
از کویر سرما زده ی عشق!
مرا دعوت کن؛
مرا،
در میان مرز آغوشت،
به استثمار لبانت و صلیب...

در آغوش عریان من
ضیافتی برپاست ..
هرحرامی اینجا حلال است
محکوم کن جبرها را در
دادگاه ممنوعه ها ..
چیره شو بر تن برهنه ی من
لختی در این سرزمین
وسوسه انگیز بیاسای..
بذر عشق و هوس ،
در سایش دوتن جوانه خواهد زد ..
میان نبض و نفس...

این روزها خواهد گذشت
گریہ هایم ، دلتنگیهایم و تمام غمهایم را پشت سر مے گذارم
من قوے مے شوم ، قوے تر از قبل تو
میدانم روزے دلتنگ خواهے شد
دلتنگ دوستت دارم هایم
دلتنگ دلتنگیهایم
دلتنگ مزاحمتهاے گاہ و بیگاهم
روزے چشم بر صفحہ ے گوشے ات خواهے...

بی معرفتِ دوست داشتنیِ من!
مگرفراموش کردنم چقدرآسان بود که انقدرساده توانستی بیخیالِ تمامِ دونفره هایمان شوی!
نمیدانم شایدهم فراموشی خاصیت آدم ها باشد؛
آخر این روزها من هم فراموش کارشده ام؛
دائم فراموش میکنم که رفته ای
فراموش میکنم که فراموشم کرده ای.
وهربار باصدای تلفن همراهم دستپاچه میشوم؛...

و من
برای بوسه بر رُز های وحشی لبانت
سال ها به انتظار می مانم
من برای بوسه به گلبرگِ لب هایت ،
تیغ های تنت را
به گرمی در آغوش می فشارم...

✍️هدی احمدی
دلنوشته های هدی

و من
از سرابِ جماهیرِ سرخِ لب هایت ،
سیراب نمی شوم .
مرا وعده اے دہ
بہ بوسه اے سربے از لب هایت .
لب هایم را نشانہ بگیر
و ماشہ را بڪش
✍️هدی احمدی

میگویند
هیچ جایی شبیه خانه ی خود آدم نمیشود
راست میگویند
کجا آرامش بخش تر از آغوشت
کجا دنج تر از قلمرو دستانت
دلبرجان
خانه ی من آغوش توست
که چشمانت را در مسئله ی عشق به توان
میرساند
خانه ی من آغوش توست
با طنین دلنشین صدایت
در انعکاس...

می شود دریا شوی ، ماهی شوم من جان بگیرم ؟
یا که من دریا شوم ساحل شوی ، پیشم بمانی؟
می شود گاهی نگاهت به من بیمار افتد ؟
درد را تسکین دهی دل را بیابی؟
یا که نه ، من را بفهمی !
تلخی حالم که نه ،...

عاشق ڪہ باشے شعر تو
هم وزن با چشمان اوست
گر پلڪ را بر هم نهد
غم بر غزل دامن زند
با یڪ گرہ در ابروان
شعرت شود رنگ خزان
چون روے گرداند بہ ناز
هر قافیہ گردد نیاز
مصرع بہ مصرع عاشقی
مستے بہ عطر رازقی

✍️هدے احمدی
دلنوشتہ...

مادرم تورافرشته ای خواندند برروی زمین
که ازطرف خداآمده ای ....
اما من تورا چه نامم که میدانم ازفرشته والاتری....
آری مادرم میدانم که فرشتگان
در برابرت سربه خاک مینهند
وبر زخم های دستت روزی هزاران بار بوسه میزنند
وقلبت را خانه خدا میدانند وبران نماز میگذارند....
مادرم .....
نمی...