شب قدر است و باید توشه ای گیرم ازین شب ها
از این خرمن به قدر وسعت خود خوشه برچینم
شب قدر است و باید اشک ریزم تا سحر امشب
نباید جانمازم را من از این گوشه برچینم
کرم کرده ست ساقی و لبالب کرده آهم را
بدستم داده جامی که پراز صهبای حکمت هاست
دلم امشب دلت را پهن کن سجاده ی خود باش
شب برگشت با توبه، شب قرآن و رحمت هاست
گرفته آسمان امشب زمین را سخت در آغوش
به قصد توبه و رحمت بگو از صدق دل، یارب...
بجز فیض و بجز رحمت دگر چیزی نمی یابی
درین آیین رحمانی.. که دارد با خود این مکتب
من و دست نیازی که قنوت استعانت هاست
نمازی که فقط در سجده اش خاک خدا باشی
نمی ماند به غیر از خاک وقتی چیزی از انسان
چه فرقی می کند دیگر که سلطان یا گدا باشی
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
