100 متن کوتاه شهر ۱۴۰۴ جدید 2025

دلم راز مگوی تازه دارد؛
به تو، احساسِ بی اندازه دارد؛
به هم ریزد، اگر رویای قلبت،
نخور غم؛ شهر دل صد سازه دارد!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

گرچه این شهر هراسان شده از بیماری
من پرستارم و عمریست خطر کرده دلم...

‏تو اصن همونی هستی
که شهریار میگه:
بدون وجودش
شهر ارزش دیدن هم ندارد

انصاف نباشد که در این شهر درندشت
ضرب المثل *سوزن در کاه* توباشی

در حسرت یک نعره ی مستانه بمردیم

ویران شود این شهر که میخانه ندارد

عاشقی کن
بیخیال وصل و هجران ای عزیز
گاه گاهی جاده ها
از شهر مقصد بهترند...

با دوتا چشم، حریف همهٔ شهر شدی
فکر کشور به سرت زد که عینک زده ای؟

بیهوده نگردید به تکرار در این شهر
او طرز نگاهش، بخدا شعبه ندارد...

در هیاهوی شهر هم
غرقِ آرامش تو ️ام

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

ما رفتیم و چه عشق هایی
که در این شهر جا گذاشتیم.

خبرها را دنبال می کنی؟
نبودن تو و اشک های گاه و بی گاهِ من دارد کار دست این شهر می دهد...

این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوس
آن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست

شهر از صدا پُر است ولی از سخن، تهی

در شهر هر چه می نگرم غیر درد نیست

برید به اون کسی که دوسش دارید بگید:
دوستت دارم
شهر بوی مرگ میده!

سبز باید بود
در چمنزارهای زنده ی مزرعه
قرمز در
لابه لای گل های شقایق دشت
آبی ...
در آسمان بی کران هستی
و خاکستری در
لابه لای خاکستر های به آتش کشیده شهر

رعنا ابراهیمی فرد

من این شهر را از بَرَم
درست مثل کفِ دستم
و هیچوقت یادم نمی رود در کدام نقطه ی این کفِ دست بود که دیدمت
و شدی یکی از خطوطِ پیشانی ام
عمیق ترین خطَّم
عزیزترین خط... .

خاطرات عطر می‌پراکنند
وقتی شهر خیس می‌شود.

هر کجای این شهر باشم
باز فکرم سمت مختصات قدم های تو می رود...

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

شهرِ بی حوصله ام باز به حرف آمده است
به خیابان بزن ای دوست که برف آمده است!

شهر بی یار
مگر ارزش
دیدن دارد

رفتنت اول طوفان نفس تنگی هاست بنشین شهر دلش باز هوا می خواهد

دیدمش در شهر / حالش بد / نگاهش... بگذریم ...یار با او / دست در دستش/حواسش...بگذریم...!

همیشه یک نفر جای تمام شهر غمگین است
زنی تنها که دیگر در سرش شوری نمی افتد

دلم را به کجای این شهر
مشغول کنم که نگیرد
بهانه تو را ...

این که همدیگرو بغل میکنین، دست همدیگر و میگیرین باعث میشه شهر خوشگلتر شه، هیچ خجالتیم نداره!


️️️

تهران تنها شهر دنیاست که 12 میلیون نفر جمعیت داره


و هر 12 میلیون نفر معتقدن«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر!»

شهر جهنمی شده،غرق صدا و خاطره
بی تو چگونه رد کنم همت و یادگار را؟

باور نکنی هرکس لبخند به رویت زد

این شهر که می بینی عشاق دغل دارد

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

ای کاش !
کمی شهر مراعاتم کند...
که هوایش هنوز هم بوی عطر تورا میدهد...

شهرو که بگردی
آدمای غمگین
دنبال رویاهاشونن
تو آشغالای رنگی...

برشی از ترانه

مدام دلهره ام ،بس که شهر اشوب است
نگاه ها همه اش پر ز زهر مسطور است

شهر از صدا پُر است
ولی از سخن
تهی...

و از شهری که بی مِهر است
(سَر) در آخر، کوچ کردی تو
(از دفترِ بابا)
به یادِ پدرم🖤

چال می افتد کنار گونه ات وقتی تبسم میکنی
نا مسلمان شهر را این چاله کافر کرده است

برف بارید به این شهر
کجایی بی من؟
کاش سردت نشود...
دل نگرانم، برگرد.

«همان گونه خواهم راند
همان گونه خواهم خواند
پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است»🌿

روزی که آسمان چشمهایت شد
و
ابری اشکهایت
یک شهر را بارانی کرد

گاهی میان مردم در ازدحام شهر
غیر از تو هرچه هست، فراموش می‌کنم ...!

یک شهر پر از آدم و بیچاره از این عاشق بی عشق هر جا برود تنهاست...!

هنوزم زیبا ترین دختر این شهری تو

باران که میگیرد
هوا، عطر تو را می آورد
تو زیر باران میروی
شهری معطر می شود

کاش هنگام
در گوشم زمزمه نمی کردی «رفتنم تقصیر تو نیست!»
تا هنگام نبودنت
یقه ی تک تک آدم های این شهر را
برای رفتنت نگیرم...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

کوچه های شهر نفسشان تنگ شده است گریبان مرا می گیرند
پرسانند
ازنشنیدن صدای رسای پاهایت
از شوخ و شنگیهای تو با عابران که شنونده بوده اند
چه بگویم که پیش قراول کوه نوردی،ناباورانه
هجرت کرد.