داشتم با خودم فکر میکردم که چی بگم بهت تا بتونه تورو توصیف کنه
بعد به این نتیجه رسیدم که تو مثل یه خونه ای.
خونه ای که وقتی از همه جا خسته میشم دلم میخواد پناه بیارم بهش.
تو یه دلگرمی بزرگی که هرچقدر سختی پیش بیاد تو دلم میگم تو رو که دارم .
و نمیدونی این تورو دارم چقدر منو قوی می کنه و چقدر بهم انگیزه میده
نمیدونی چقدر بودنت به قلبم حسِ خوب منتقل می کنه.
تو مثل اون خنده های شیرینِ رسیدن به آرزوهایی
تو تکیه گاه روزای سختی .
تو یه ستاره ی پر نور به وقت تاریکی هایی.
تو همون آدمی هستی که هیچوقت از حرف زدن باهاش خسته نمیشم و حوصلم سر نمیره.
از اونا که به راحتی میتونم بهش اعتماد کنم و چشم بسته پشت سرش راه بیام.
از اونا که کنارش حس قوی بودن میکنم.
تو مثل یه داروی آرامبخشی.
تو یه پناهگاه امنی که واسم امنیت رو معنی می کنه.
شاید هیچوقت اون کسی نباشم که
شب و روز داره باهات حرف میزنه
ولی تو سختیا و حال بدیات اولین نفر منو یادت بیار
خودم از همیشه بیشتر هواتو دارم و کنارتم.




فرشته مقتدر
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
فرشته مقتدر