100 متن کوتاه افسوس ۱۴۰۳ جدید 2025

گفتی که:
چو خورشید٬ زنم سوی تو پر٬
چون ماه٬ شبی می کشم از پنجره سر!

اندوه٬ که خورشید شدی٬
تنگ غروب !

افسوس که مهتاب شدی٬
وقت سحر! 

این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوس
آن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست

سپید کردم خرمن موهایم را برای روزگاری که به آغوش مرگ برد مرا …

افسوس


المیرا پناهی درین کبود .

مُرده‌ها بیشتر از زنده‌ها گل دریافت می‌کنند ، چون که افسوس قوی‌تر از قدرشناسی است !

ما دو فصل بودیم
تابستان و پاییز
برای دیدارمان
تنها ثانیه ای زمان نیاز بود!
افسوس تو آمده بودی که بروی
من می آمدم که بمانم
با برگریزان تنهایی یک پاییز...

همیشه آرزویم، تکیه بر محکم ترینهای روزگار بود،

افسوس! که نمیدانستم محکم ترینهای روزگار هم،
آهن است و سرد...!

یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

نگاهش می کنم شاید
بخواند از نگاه من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند

اگر زمان منتظر ما می‌ایستاد تا ما به بلوغ برسیم، قطعا زندگی با نقص‌های کمتری را تجربه می‌کردیم !
نمی‌دانم زندگی بدون واژه‌ی «افسوس» چه شکلی خواهد بود! شیرین‌تر است یا مزه‌ی یکنواختی دارد !؟

و فنجانی قهوه ی تلخ
می پاشم
بر چهره ی اندوه گرفته ی شب
که خواب از سرش بپرد شاید
و بیاد بیاورد
هر آنچه افسوس
که در من است
افسوس
که اندوه شب را
هیچ قهوه ای بهم نمیزند
جز نگاه هوسباز تو ...

زمانی که یک در بسته می شود، در دیگری باز می شود؛ ولی ما اغلب به قدری طولانی و با افسوس به در بسته نگاه می کنیم که دری که برای ما باز شده است را نمی بینیم.

افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
وَز داسِ سپهرِ سرنگون سوده شدیم؛

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم،
نابوده به کامِ خویش، نابوده شدی

افسوس که نامه جوانی طی شد / وان تازه بهار زندگانی طی شد / حالی که ورا نام جوانی گفتند / معلوم نشد که او کی آمد کی شد

اوریانا فالاچی:

نکته در اینجاست که آدم هرگز به موقع نمی فهمد چه چیزی مهم است و چه چیزی مهم نیست ؛ افسوس جراحتی است علاج ناپذیر ...

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

همیشه خندان بود
گل نوشکفته به چمن
افسوس نمی دانست
باد خزان بی رحم است




فیروزه سمیعی

گناه من نگاهم بود...


که بیچاره به دام نگهت افتاد...

عقلم به دلم گفت که عاشق نشو ای دل

افسوس که شرمنده ی عقلم شده قلبم

سجاد یعقوب پور

مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغام
تو فارغی و به اَفسوس می‌رود ایام ...

افسوس

افسوس به هر کس که وفا کردم و

دل دادم و از عشق برایش

سرودم غزلها.

از این دفتر دلها

بجز بی مهری و دلسردی و انکار

ندیدم که ندیدم.

شاعر:حسن سهرابی

با کاسه ی آش دختر همسایه
افطار نمایید، ثوابش خفن است

در موقع خوردنش، ولی یاد کنید
یادی ز دل هر آنکه روزش چو من است:

افسوس که تا شعاع سیصدمتری
هرکس شده همسایه ی ما پیرزن است!

روزهای آخر چقدر عرفانیست

چشمهایم عجیب بارانیست

عطر جنت تمام شد، افسوس

آخرین لحظه های مهمانیست



پیشاپیش عید سعید فطر مبارک باد

گابریل گارسیا مارکز :

تنها در صورتی در لحظه مرگ افسوس خواهم خورد که مرگم به خاطر عشق نباشد

این روزها ، خیابانها را که قدم میزنم ، میفهمم که دیگر هیچ دلی به دل راه ندارد ! افسوس ! که این روزها برای باهم بودن ، باید جیبت پُر باشد و خانه ات خالی !!!