قاصدک قاصدکی که از دامن باد...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
"قاصدک"
قاصدکی که از دامنِ باد گریخت،
رازِ دلش را به هیچ خاکی نگفت،
بر گردابِ سرنوشت چرخید،
تا شاید دستی، سرنوشتش را از هوا بگیرد...
در گوشِ شب نجوا کرد:
«سرنوشت من وزشی بی‌قرار است،
نه آغاز می‌شناسم،
نه پایانی که در آغوشش آرام گیرم.»
و باد، تنها شاهدِ سرگردانی او بود،
می‌چرخید، می‌رقصید، می‌رفت…
بی‌آنکه بداند، آیا مقصدی در انتظارش هست؟
یا تنها، سرگردانِ رویاهایی است که در هوای جهان پراکنده شدند...
تفسیر با هوش مصنوعی
قاصدک نماد کسی است که از سرنوشت خود فرار می‌کند اما به آرامش نمی‌رسد. او در چرخش سرنوشت سرگردان است و آغازی و پایانی برای زندگی خود نمی‌بیند. باد شاهدِ سرگردانی و جستجوی بی‌هدف اوست، و سرانجامِ او نامعلوم است؛ آیا به مقصدی می‌رسد یا در رویاهای پراکنده‌ی خود گم می‌شود؟