آدمه دیگه، تا یه جایی چوبِ احساسش رو میخوره؛ از یه جایی به بعد ترجیح میده چوبِ بی احساس بودنش رو بخوره! لااقل دردش کمتره...
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.