آنقدر مستی که مویت را شرابی میکنی
باز سهم ِ باد را خانه خرابی میکنی
ماه آنهم روز ِ روشن دیده تا حالا کسی؟
کوچه را هر صبح با خود آفتابی میکنی
تاجر ِ فیروزه، نیشابوری از پروانه ای
جاده را ابریشم از گلهای ِ آبی میکنی
من که اهلش نیستم اما تعارف، بد که نیست
کی مرا مهمان ِ آن باغ ِ گلابی میکنی؟
هرچه لبهایت فشرده یادگیری بهتر است
بوسه را کی بر لبم قفل ِ کتابی میکنی؟
می خورم از موی ِ تو شلاق و جرمم عاشقی ست
عشق را سیلی خور ِ حکم ِ غیابی میکنی
چون غریبه جمع می بندی بجای ِ تو شما
باز خوشحالم مرا آدم حسابی میکنی
مثل ِ هر شب سر زده تا بسترم سر میزنی
پلک را ناباور ِ بیدارخابی میکنی
سوخت نسلم، روسری بردار، بس کن، تا به کی
دلخوشم با وعده های ِ انقلابی میکنی؟
دوستت دارم ندارد جز سکوتت پاسخی
باز من را مات از این حاضرجوابی میکنی
ZibaMatn.IR
