به گمانم جای خالیِ آدم ها زنده اند!
جان دارند، نفس می کشند، فریاد
می زنند، مجادله می کنند
و آدم را از پای در می آورند.
آدم ها حتی ردپای مخصوص به خودشان را دارند، چیزی منحصر به فرد مثل اثر انگشتانشان که وقتی می روند با رد پای هیچکسِ دیگر پُر نمیشود.
حالا هرچه میخواهند بگویند کسی می آید که میتواند جای دیگری را پُر کند!
اصلا محال است جای کسی با دیگری پُر شود
خصوصا اگر آن جا آغوش باشد.
ZibaMatn.IR
