دکتر این بار برایم نم باران بنویس
دو سه شب پرسه زدن توی خیابان بنویس

دوسه روزی نه! دوسه هفته و شاید هم بیش
سر نهادن به در و دشت و بیابان بنویس

عکسی از این دل پژمرده برایم تو بگیر
تستی از سینه ی افسرده ی یاران بنویس

اسکنی از دل ریشم بنما جانِ طبیب
عشق تجویز نما، مهر فراوان بنویس

ای حکیم از حسد و حرص تو پرهیزم ده
سوپی از سادگی و پاکی انسان بنویس

سایه دستی که شوم دور ز کین و نخوت
نسخه ای ناب ز بخشیدن آسان بنویس

گاهگاهی تو مرا پیش مشاور بفرست
دست برداشتن از رزق فراوان بنویس

مشی درویشی و آداب قناعت کردن
شادمان زیستن و مسلک رندان بنویس

بنویسید مرتب بروم کوه و کمر
گاهگاهی سفر نهر لواسان بنویس

یزد بِنْویس که با جمع رفیقان بروم
سفر دور نشد گردش تهران بنویس

گر میسّر نشدم خارجه و هند و فرنگ
بهتر از چین و ختن گردش ایران بنویس


نسخه بنویس هوایی بخورد احساسم
سایه ی نارون و زلف پریشان بنویس

به پریشانی احوال و دل زار نگر
طَرْف باغ و چمن و لاله و ریحان بنویس

فصل گرما چو شود توصیه کن آبتنی
کرسی و چای ذغالی به زمستان بنویس


چو بهار آید و فصل گل و بلبل گردد
سایه ی نسترن و صوت هَزاران بنویس

ز گرانی خبرت هست حکیم دانا
لطف فرموده مرا نسخه ی ارزان بنویس

دکتر کیوان همایون
ZibaMatn.IR