100 متن کوتاه پرواز ۱۴۰۳ جدید 2025

از بلندایِ نگاهِ تو فقط پرواز و پرواز و پرواز
نه محضر لازمه نه حلقه
اما تویی مَحرم، تویی همدم، تویی همراز...

مادر ای پرواز نرم قاصدک

مادر ای معنای عشق شاپرک

ای تمام ناله هایت بی صدا

مادر ای زیباترین شعر خدا
روزت مبارک عشق من

به قصد پرواز
تجربه کردم سقوط را

پرواز کن اینبار پرواز تو زیباست
راهی شو تو تا نور دنیای تو آنجاست

آغوش آسمان باز است
درمن
پرنده ای فوبیای پرواز دارد...

کاش زندگی هم حالت پرواز داشت...!

هیچکس به شما هشدار نداده بود؛
زنانی که پای دویدنشان را بریده‌اید، دخترانی به دنیا می‌آورند
که بالِ پرواز دارند؟

سکوت نکن …

زمزمه کن گاهی !

قدم بزن در کوچه های زندگی …

و گاهی آرام پرواز کن …

این آبی بیکران مال تو نباشد …

مال کیست ؟

صبح یعنی پرواز
قد کشیدن در باد
چه کسی می گوید
پشت این ثانیه ها تاریک است

گام اگر برداریم روشنی نزدیک است

این باغِ لگدکوب شده/ شکوفه‌های گل‌سرخ/باز/به پرواز درامد سینه سرخ .

اسیر قفس

در خیال

آموختم

پرواز را

دیگر حسرت دیدن پرواز هیچ پرنده ایی را نمیخورم...
از آن روزی که قفس چشمانت آسمانم شده.

پرواز در آسمان آرزوها و فرود در فرودگاه موفقیت را برایت آرزومندم !

تولدت مبارک

آدمی بودن غم انگیز است
وقتی هوای آسمان به سرت بزند
و بال پرواز نداشته باشی...

نه پرِ پرواز داشتم
نه دلم دریا بود؛
در هوایت غرق شدم ...
.

باید سقوط کنی
تا یاد بگیری چجوری پرواز کنی

اتفاق پشت اتفاق!
اشتباه پشت اشتباه!
من پریدم پرواز کردم با این که داشتم ترس از ارتفاع!

خوشحال باش دختر زیبای من !برو / بدو / پرواز کن / آرزو کن / بزرگ شو ! درد بکش یا خوشگذرانی کن / ولی زندگی کن !کمی زندگی کن

همیشه هستند کسانی که نمی خواهند پرواز تو را ببینند تو به پرواز فکر کن نه به آنها....
روزت مبارک دانشجو

من خوشحالم که خودم هستم، هر چند بعضی وقتها دوست دارم پرنده ای باشم تا بتوانم پرواز کنم.

باز مستی ها ز دل آغاز شد
باز کار مرغ دل پرواز شد
نام یارم بر لبم جاری شدو
این دلم آیینه ی اعجاز شد


مصطفی ملکی

از آسمان
چشم پوشیدیم،
پرواز را
فراموش کردیم
و در کنج قفس
به روی خود نیاوردیم
پرنده شدن\r
آخرین رسالت مان بود.

قلبم بوی تو را میده...
با هر تپش〰️〰️〰️
تو را به اقصی نقاط وجودم میبره
این آسمان متعلق به توست
پرواز کن‼
در این آسمان به سانِ جاری شدن خون در رگ هایم

نیچه:

پرنده ای که پرواز بلد نباشه
به قفس میگه

تقدیر

صدای یک پرواز
فرود یک فرشته
آغاز یک معراج
و شروع یک زندگی
تولدت مبارک عشق من دوست دارم

زندگی یک فهم است
فکر زنجیر کنی یا پرواز
در همان خواهی ماند

بیهوده به پرواز میندیش کبوتر
بیرون قفس ریخته پر های زیادی

چطور می‌شود به یک پروانه تبدیل شد ؟
باید آنقدر آرزو و اشتیاق پرواز داشته باشی که دیگر دلت نخواهد کرم باقی بمانی

- من و خیالِ تو ؛
موسیقیِ ملایم
رویا
پرواز
چشم هایم را بسته ام
لبخندی نشسته بر کنجِ لبانم...
شاید رهگذرانِ دیوانه ام پندارند
بی خیالِ نگاه و پندارِ آنها
من دوست دارم به تو فکر کنم...

فرشته ها امشب را جشن بگیرید

که محمد به جهان آمده،از ذوق نمیرید

امشب شبه میلاد پیامبر

عشق و پدر و هستی کوثر

امشب همه آرام بگیرید

چون می زده ها،حس پرواز بگیرید!

گفتی‌: دوستت دارم
و من، به خیابان رفتم
فضای‌ اتاق،
برای‌ پرواز، کافی‌ نبود ...

پدر عزیزم
از تو آموختم چگونه سبکبال زندگی کنم تا هجرتم نیز سبکبال باشد
این بالهای پرواز قناعت و امید و عشق را تو به من بخشیدی

روز پدر مبارک

بالی برای پرواز ندارم اما به قول شاملو ی بزرگ: «..خوشا پر کشیدن،
خوشا رهایی،
خوشا اگر نه رها زیستن،
مُردن به رهایی!
آه، این پرنده
در این قفسِ تنگ
نمی خواند...»

از آسمان
چشم پوشیدیم،
پرواز را
فراموش کردیم
و در کنج قفس
به روی خود نیاوردیم
پرنده شدن
آخرین رسالت مان بود.

پرنده نیستم
که بگویی: دوستت دارم، پرواز کنم!
آدمم،
بیشتر عمر میکنم...

آواز کن حسّ تبی با دلِ خود!
پرواز کن تا تپشی؛ تا دلِ خود!
وقتی، دلت، می تپد از، بلبلِ مهر،
در یاد کن یا تبِ گُل؛ یا دلِ خود!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

باد گرم وزیدن گرفت
ماسکهای کاغذی
در آسمان
به پرواز در آمدند
دلهای ما
آتش گرفت(داغ شد)
کرونا مُرد!

مادرم فرشته است
ولی هیچوقت ندیدم پرواز کند
زیرا به پایش من را بسته بود،برادرم را،پدرم را و همه ی زندگیش را

اضطرابش با من بود
گنجشکی که در آغوش سقوط
جیکش در نمی آمد
طرز نگاهش اما،
هنوز رهایم نمی کند

آریا ابراهیمی

سبزینه های زرد
یک عمر
برشاخسار حسرت
خواندم ازغم غربت
اکنون که
به پرواز درآمدم
بربلندترین شاخه حسرت
نشسته ام

برای رسیدن به تو
راه نمی روم
پرواز می کنم
نمی نویسم
کلمه اختراع می کنم
دعا نمی کنم
باخدا همدست می شوم
چیزهای باعظمت را
باید با عظمت خواست...



️️️

صبح که می شود
پروانه های یاد تو
به ماهی کوچک دلتنگی ام
پرواز می آموزند...

هم درد منی حال تو را می فهمم
در قهوه غم فال تو را می فهمم
گفتند که پرواز نکن ممنوع است
قیچی شدن بال تو را می فهمم

ثریا صفری

جا ماندم
می خواستم پرنده باشم
و پرواز کنم
حال اکنون درخت ام
با عمیق ترین ریشه هایم
جا ماندم!

همه چیز...
از یک دوست داشتنِ ساده
شروع شد! 
تو گفتی : دوستت دارم 
و من تا عشق
تا بینهایت 
تا خدا...
پرواز کردم!

تخیل ما پرواز می کند؛ ما سایه های آن روی زمین هستیم.

پرواز
به حال قفس
میگرید

شعار سینگل ها در ولنتاین
ولنتاین مال این جوجه هاس...
عقاب همیشه تو اوج پرواز میکنه
(ستاد روحیه دهی به سینگلای بد بخت)

پا ها، من چه نیازی به شما دارم وقتی بال برای پرواز کردن دارم؟

نه کاغذم که به دست باد بیافتم

و نه شیشه
که نقش بندم بر زمین
گنجشکی بی پر و بال م

رانده شده از بهشت,
به جرم نوشیدن جرعه ای پرواز

اندیشه ی پرواز
سهم قاب پرنده

همیشه کسانی هستند که نمی خواهند پرواز تو را ببینند
تو به پروار فکر کن نه به آنها

در میان آغوش تو
می توان تا کهکشان پرواز کرد
وقتی از لبخند شیرینت
بوسه میچینم.️‌‎‌‎‌‌‎‌‎

حس قشنگیست....
بودن انسان هایی که به یک چشم بر هم زدن دلت را پر از حس زیبای به پرواز درآمدن، میکنند... .

گویی بال دارد قلب
خوشحال اگر شود
پرواز می کند
دوست نداشته شده باشد اما

کوچ می کند
می رود!


برگردان: بهرنگ قاسمی

برایِ رسیدن به تو
راه نمی‌روم
پرواز می‌کنم
نمینویسم
کلمه اختراع می‌کنم
دعا نمی‌کنم
با خدا همدستم...
چیزهایِ باعظمت را
باید، با عظمت خواست...

بعضی وقتا باید بیفتی قبل از اینکه پرواز کنی!

کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را بخاطر بسپار
پرنده مردنی ست

من از سلاله ی درختانم

تنفس هوای مانده ملولم میکند

پرنده ای که مرده بود به من پند داد که پرواز را بخاطربسپارم.

به دنبال کسی
جا مانده از پرواز می گردم
مگر بیدار سازد
غافلی را غافلی دیگر

مرا در آغوش بگیر
آنقدر عاشقانه
که وابسته ات شوم
جوری که جز آغوش تو
هرگز، پر پروازی نداشته باشم

گاهی میان خلوت جمع یا در انزوای خویش
موسیقی نگاه تو را گوش می‌کنم ...
وز شوق این محال که دستم به دست توست
من جای راه رفتن پرواز می‌کنم ...

گاهی میانِ خلوتِ جمع ،
یا در انزوای خویش ،
موسیقیِ نگاهِ تو را گوش می‌کنم!
وز شوقِ این محال ،
که دستم به دستِ توست،
من جای راه رفتن
پرواز می‌کنم ...!

بال هایم را چیدند
پرواز را در دهانم
مزمزه کردم

دو پرنده
یادمانِ پروازی
و گلویی خاموش
یادمانِ آوازی.

هر صبح ڪه با خندہ ی نابت شود آغاز

از شوق ڪنم تا دلِ آغوش تو پرواز

زمین را از یاد برده ایم. آری! زمین را که حالا زیر سرب و دود رسوب کرده است از یاد برده ایم.

نفس هایمان به هوایی عادت کرده است که در آن، خبری از پرواز پرنده نیست.

روز زمین پاک گرامی باد

میگویی دوستم داری و نمیدانی چه احساس خوشبختی ای در من زنده میکنی...
شنیدن دوستت دارم از مردی که عاشقش هستی،لذتی وصف نشدنی دارد...
دو بال پرواز به من میدهی...

️️️

خوشحال باش دختر زیبای من!
برو ، بدو ، پرواز کن ، آرزو کن ، بزرگ شو!
درد بکش یا خوش گذرانی کن ، ولی زندگی کن!
کمی زندگی کن!

صدای یک پرواز

فرود یک فرشته

آغاز یک معراج

و شروع یک زندگی
تولدت مبارک

پرنده‌اى که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم

تمام گنجشکان شهر،
منتظر باز شدن چشمانت هستند!
می شود پروازشان را به تاخیر نیندازی؟

جشن میلادت را به پرواز می روم

دراین خانگی ترین آسمانِ بی انتها

آسمانی که نه برای من

نه برای تو

که تنها برای “ما” آبیست …
تولدت مبارک عزیزم

همہ‌چیز،
از یڪ دوست داشتنِ ساده شروع شد!

تو ڪَفتی: دوستَت دارم
و من
تا عشق
تا بی‌نہایت
تا خدا پرواز ڪردم...!

عشق یعنی:
تو در مجازی میگویی دوستت دارم
و من جدی جدی پرواز میگنم!

برای رسیدن به تو
راه نمیروم ؛
پرواز میکنم ؛
نمینویسم
کلمه اختراع میکنم ؛

دعا نمیکنم ؛
باخدا همدستم...
چیزهای باعظمت را
باید، با عظمت خواست!


️️️

فرصت پرواز کردن ها: همین حجم قفس
وسعت آوارگی ها: بی کران در بی کران!

گفتی:دوستت دارم
و من به خیابان رفتم
فضای اتاق برای پرواز کافی نبود

وز شوقِ این محال
که دستم به دست توست
من جای راه رفتن
پرواز می کنم


️️️

می خواستم آغاز را
در انتهای یک پرواز
رنگ کنم،
آسمان تمام شد!

برای پرواز به بال احتیاجی نیست!
قلبی پر از عشق و مهر
و صورتی به دور از صورتک ها،
بال هایی میشوند برایمان که دُری
بیشتر از پرواز برایمان به ارمغان می آورند و آن رهایی ست.

دوستَش دارد....!
.
مثلِ پرنده، که پرواز را....
مثلِ ماهی، که آب را....
مثلِ من، که او را....

دهانت را که می بندی
چشم هایت حرف می زنند
آنگاه باد و بوسه
در هم می آمیزند
و
هزاران پرنده
با لب های تو
به پرواز در می آیند

با چشمهایت
نمیتوان آدم ماند،
نمیتوان یکجا نشست و پرواز را نخواست
با چشمهایت
نمیتوان گفت که دنیا،
هیچ زیبایی دربین نداشت...
با چشمهایت
چه چیز ها
چه وصف ها
که نمیتوان گفت

عشق ...

پرواز بلندی ست

تا رسیدن به خدا

برف می شود رمزِ عشقِ ما،
و کسی نمیداند ردپایمان، روی جاده ای سفید نیست!
مسیر ما پروازست و بلندی
آسمان است و ابر
سفیدی ست و آرامش
و اشتیاق است و تعلق....

چشم های دریده / اشک اشک
پیله ی دریده یعنی؛
پروانه ای پرواز کرده است.

پرواز را با تو آموختم
آن زمان که گفتی "دوستت دارم"
و من بال درآوردَم...!!

✓همیشه سقوط کن تا:

طعم پرواز را یچشی:•✓

تنیده شدم چون پیله به دورت
من از پروانه شُدَنت نمی ترسم
پرواز سهم توست
من ابریشم می شوم
پیراهنی برازنده ی مردی با رسم پروانه

تو نبودی
تا ببینی
بی تو
هیچ پرنده ای
شوق پرواز نداشت
با پرنده ها،
پرواز کن،
در پرواز ،
هیچ پرنده ای؛
پیر نیست...!

دیواری را
که بالای سرمان گذاشته اند
سقف نامیدند
تا هوای پنجره به سرمان نزند،
پرواز
اولین آرزوی فراموش شده ی ما بود.

قفس
گر لذت پرواز می دانست
تمام میله ها
پر می کشیدند

علی امین زاده

رسم پروانه شدن شب همه شب سوختن است
گرد شمع رخ تو گشتن و افروختن است
پا بپایت شدن و دل به نگاهت دادن
عاشقی را زتو و چشم تو آموختن است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

وقتی برسی تو اوج اعجاز اینجاست
دریای غزل سواحل ناز اینجاست

از بودن بین بازوانت مستم
یعنی که همیشه شوق پرواز اینجاست

بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

نه کاغذم که به دست باد بیافتم
و نه شیشه
که نقش بندم بر زمین
گنجشکی بی پر و بال م
رانده شده از بهشت
به جرم نوشیدن جرعه ای پرواز

برای پرواز
پرنده بودن
کافی نیست ،
جرأت داشتن ، ملاک است .
حجت اله حبیبی

جا مانده ام،
در خویش ،
پرواز
پرید .
حجت اله حبیبی

من به پرواز نمی‌اندیشم
به تو می‌اندیشم به تو که بهتر از اندیشه‌ی یک پروازی

پرواز در این صبحِ دل انگیز خوش است !
آوازِ پرندگانِ پاییز خوش است !

با نم نمِ بوسه های باران به زمین
یک چاییِ داغِ و تلخِ سرریز خوش است !