تقدیر من همین چمدان بیشتر نبود

قلبی شکسته و نگران بیشتر نبود



شور بهار را به رقیبم سپردی و

آنچه به من رسید، خزان بیشتر نبود



دیر آمدم، ندیدمت و جای خالی ات

سهم من از گذشتِ زمان بیشتر نبود



از دیگران که زخم جگر قسمتم شد و

سهم من از تو زخم زبان بیشتر نبود



دنیا چه ساخت از منِ دیوانه، جز زنی

عادی، که درد او غم نان بیشتر نبود



بر شانه های خسته ی من هر کسی گذشت

آنچه گذاشت، بار گران بیشتر نبود



از آنچه ریختی همه ی عمر پای من

تنها نیازم این چمدان بیشتر نبود
ZibaMatn.IR