بخشی از شعری از محمد فارسی:
بَشکَفه پورد کمر
بشکنِه می کمرا
وختی رامّته تی سایا اوساده
وختی چشمه ترا خو گوم گومه امرا
دوخاده
کو به لرزه بامو
دیل
ریخه ریخه بوبوسه
اَسه اَ تنهایی ره
چی بوکونم
ترجمه :
بشکند کمر پل
که کمرم را شکست
آن گاه که راه باریکه
سایه ات را
برداشت
هنگامی که چشمه سار با زمزمه هایش،
صدایت کرد
کوه لرزید
دل
شرحه شرحه گشت
اکنون برای تنهایی هایم،
چه کنم
(از دفتر: "نسیم نرمآواز")
ZibaMatn.IR
