برعکس بعضی آدما که خلق و خوی اطرافیانشون مثل
تغییرات جّوی، رو کیفیت کارشون اثرگذاره، هیچ چیز روش اثر نمی ذاشت.
علاوه بر صاف و صیقلی بودنش، یکی دیگه از اشتراکاتش
با سنگ مرمر بی تفاوتیش به دنیای اطرافش بود.
مثل گلای وحشی یه روز صبح بدون اینکه نگران چیزی
باشه خوشحال به آفتاب و عابرا سلام می کرد.
روز بعد یهو غیبش می زد و همه رو بدون اینکه بشناسنش
دلتنگ خودش می کرد.
وای که این جور تضادا
به قشنگترین شکل ممکن آدمو دیونه می کنن.
ZibaMatn.IR