تو زندگی اینو یاد گرفتم که اصل، ادامه دادنه.
و تبدیل به آدمی شدم که حتی وقتی شکسته و زخمیه، حتی وقتی خسته و ناامیده، بازم ادامه میده.
آدمی که اگه بهش بگن نکن تو مال این راه نیستی پرقدرت تر ادامه میده.
وقتی هدف و راهتو انتخاب میکنی، میدونی که هزارتا مانع سر راهته و باید بارها زمین بخوری، بارها بشکنی، بارها تلاش کنی و نتیجه نگیری، بیخوابی ها بکشی، حرص و جوش بخوری، گاهی از غصه اشک بریزی ..
و این قیمتیه که باید بدی تا لحظه های خوبشم تجربه کنی، تا به موفقیت برسی و توی دلت به خودت ببالی.
آره رفیق اصل ادامه دادنه!
خوب به رودخونه ها نگاه کن و ببین هرجایی که هستن چطور راهشونو پیدا میکنن و ادامه میدن.
که وقتی سقوط میکنن بازم وانمیستن و با شتاب بیشتری جلو میرن.
که حتی وقتی سد بزنن سر راهشون یه مدت کوتاه یه طولانی آروم و بی صدا پشت سد منتظر میمونن تا باز راه براشون باز بشه و بتونن برن و ادامه بدن.
زندگی همینه! چاره ای نیست جز ادامه دادن.
گاهی ام ممکنه آخر این ادامه دادن نرسیدن باشه، اما تا ادامه ندی و جلو نری از کجا میخوای بفهمی آخرش چیه؟
مگه شاعر نمیگه
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
ZibaMatn.IR