در جواب دلبری هایم، شروع ناز کن
پای چشمان سیه را،در جهانم باز کن

گیره ی موبند را،از گیسوان خود دَرار
سردی آغوش من را، با تنت اهواز کن

منکه شاعرگشتنم،باچشم زیبای تو شد
حضرت انگیزه ام، کشف رموز راز کن

خوبرویان جهان را،رسم بربد عهدی است
بشکن این زسم کهن،اسب وفارا تاز کن

بوی عطر بکر گندم زار موهایت بیار
پرده ی عاشق شدن را، با لبت آغاز کن

دست بر مویم بِکِش،پیغمبر زیبای من
آتش نمرود لب ها را بکُش،اعجاز کن

عشق را با حسرت دیدار خود زیبا نما
احتمال دیدنت را ، کم کَمَک ابراز کن

زندگی شیرینی لبخندهای ریز توست
حکم خوشبختی من را،بالبت احراز کن

زیر و بم های تنت،اسرار پنهان توٵند
دست من را،باجهان مبهمت دمساز کن
ZibaMatn.IR