میگم دلبر
بذار بقیه هرچى می خوان بگن.
بذار بگن ته این راه یه سنگِ بزرگه
که سرم محکم میخوره بهش،
سرگیجه می گیرم و
دستاتو گم میکنم...
بذار روزى هزار بار مغزم،
قلبمو بنشونه رو صندلى و
جلوش رژه بره و
نصیحتش کنه که:
یکم منطقى باش، اشتباهه این راه!
بذار...
اما تو فقط
بذار دستاتو تو دستم و
محکم بگیرش!
انقدر محکم
که استخون هاىِ دستم
درد بگیره اصلا! انقدر که سر گیجه،
تن گیجه،
دنیا گیجه و
هر فلان گیجه اى گمت نکنه!
خُب؟!
محیا_زند
ZibaMatn.IR
