100 متن کوتاه بهار ۱۴۰۳ جدید 2025

مرا ببین که ایستاده ام
پس از تمام رنج ها ،
چونان جوانه در بهار ...
مرا ببین هنوز هم جسور
مرا ببین هنوز ، برقرار ..

شراره های نور خواهد درخشید
غم کوله بارش را خواهد بست
زخمها بهبود می یابند
در دستان بهار سبز خواهیم شد...

آریا ابراهیمی

حوالی اردیبهشت
بوی بهشت می آید
عطرشکوفه ها و خاک باران خورده
هوش از سر رهگذران شهر پرانده...
بهار شوخی بردار نیست
همه را عاشق می کند...

سر سبزترین بهار تقدیم تو باد

آواز خوش هزار تقدیم تو باد

گویند که لحظه ایست روئیدن عشق

آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد

پاییز بیهوده به فصل هجران بدنام گشته است
توکه در بهار رفتی...

میچسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه ها
کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی اش
یک فنجان چای "بهار نارنج"
که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد...

ما را غم خزان و نشاط بهار نیست
آسوده همچو خار به صحرا نشسته ایم

این بهارِ ناب، چون شعرِ تَر است
مثل یک دیدارِ تازه، نوبر است

آسمان، آیینه کاری می شود
در زمین، آیینه، جاری می شود
.
می شود با خطّی از باران نوشت:
بهترین ماهِ جهان، اردیبهشت...

کار گل و سبزه، بوسه و تبریک است
از دور صدای نغمه و موزیک است
وا کن همه ی پنجره ها را به نسیم
لبخند بزن که سالِ نو نزدیک است

پاییز ؛ بهار به بغض نشسته است ؛ در اندوه بیکران روزگار

"کاشکی آخرِ این سوز، بهاری باشد!"

نود و تلخ تموم شد
۹۹مون رو بسازیم
شریف تر باشیم!
به گمونم بهار بهونه ی خوبی باشه... .
بهارمون مبارک... .

بهار را ببین
چگونه از خود می تکانَد برگ های فرسوده را
تو هم جوانه ای بزن
سبز شو
عطیه چک نژادیان

ای اقبال سبز
بگو چند ستاره به خواب بهار تکانده ای؟
که حالا به هر سو قنوت می گیرم
تو روییده ای!

بدون مژه
بدون ابرو
بدون مو
تو هنوز هم زیبایی
بهارِ پاییزی
«آرمان پرناک»

مهر را بر سر آبان بگذار
مهربان می گردد
من تو را با همه ی مهر
به آبان دادم
مهربان
باش
که پاییز بهارت گردد

- نواز ش هایت:


بارانِ،
نوازش دست هایت را
بر گیسوانم ببار - تا،،،
بهار بیایدوُ،
موهایم بویِ بابونه بگیرد!

یک سلام قشنگ تقدیم به کسی که نامش در بهار من

یادش در اندیشه من

و محبتش درقلب من

و دیدارش آرزوی من است



عیدت مبارک

نهال عمر تو ای دوست همیشه رعنا باد

بهار حسن تو بی آفت از خزان ها باد

هماره شمع وجود تو روشنایی بخش

همیشه روشنیت گرم و محفل آرا باد !

تولدت مبارک

غم زمانه به پایان نمی رسد،برخیز!
به شوق یک نفس تازه در هوای بهار ...

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت

……و…….

خانه ای میسازیم در بلندای بهار

بر درخت احساس روی گلبرگ گل نسترنی که از آن عشق خدا می روید

از احساس گل سرخ مدد می گیریم.

و دل کوچکمان خشنود ز دیدار شما می گردد.

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

با تو
گل می دهم و ناز بهار را نمی کشم

مثل بهار باش
که حتی سرسخت ترین درخت ها هم
در هوای تو
چاره ای به جز
سبز شدن نداشته باشند

یادم باشد عاشق کسی شوم،
که شعر را بلد باشد !
کسی که بفهمد وقتی؛
ستاره را به چشمهایش،
زمین را به آغوشش،
و بهار را به بودنش تشبیه میکنم !
یعنی،
دیوانه وار دوستش دارم ...


️️️

نوشو
ایواردم واگرده ها باهار
قوران خانیه

نرفت/دوباره برمی گردد همین بهار/شاپرک

روی ِ تمام ِ آینه ها ردّ ِ پای توست

هرگُل،بهارِ کوچکی ازچشمهای توست

لبخند بزن که زندگی در گذر است ...
بر شانه ی صبح،قاصدک خوش خبر است

می گفت نسیم ِ کوچه گردی دیروز
بانوی بهار از همه خوشبخت تر است

میرفت زمستان و چنین گفت طبیعت،

دستان تو ،آغازگر فصل بهار است

چشم باز کن،
آی ی ی بید مجنون،
--بهار در راه است.





رها فلاحی

زمستان فهمیده بود که بهار می آید
زیر اندازش را زودتر از موعد مقرر جمع کرده و رفته بود!

رعنا ابراهیمی فرد

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

نان را، هوا را،

روشنی را، بهار را،

از من بگیر

اما خنده‌ات را هرگز

تا چشم از دنیا نبندم.

نرم نرمک میرسد اینک بهار


تف به قبر روزگار




|

آخرین روزهای اسفند است
از سرِ شاخِ این برهنه چنار
مرغکی با ترنمی بیدار
می‌زند نغمه
نیست معلومم
آخرین شکوه از زمستان است
یا نخستین ترانه‌های بهار

بهارِ عزیز !
زودتربیا ...
مامدتهاست که درزمستان گیر کرده ایم
ولبهایمان ازقحطیِ لبخند
ترک برداشته !

به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردیها، خدایا

بی زمستان، بهار لطفی نداشت

آخرش روزی بهار خنده هامان می رسد
پس بیا با عشق فصل بغضمان را رد کنیم

بهار من بُوَد آن گه ،
که
یار
می آید ...

حوالی اردیبهشت بوی بهشت می آید!

عطر شکوفه ها و خاک باران خورده

هوش از سر رهگذران شهر پرانده

فصل بهار، شوخی بردار نیست

همه را عاشق می کند …

بهار نام دیگر آدم های نابی ست که برای رویش یک لبخند طلوع امید و سرسبزی حیات همیشه در تلاشند.

بهار آمد بیا تا داد عمر رفته بستانیم

باتو
بهارسبزتر شد
ایستگاه بعدی

اردی بهشت

زیبا تویی
که در دل پاییز
بهار را با خود
به خانه می آوری...

چال گونه هایت بهاری است
که چال میکند زمستان را

نفس می کشم
بوی بهار می آید
حتی بین دو خط آهنی که در هیچ ایستگاهی هرگز بهم نمیرسند
بوی بهار می آید
در قلب من اما...!
پائیز نفس می کشد هنوز...

قسم به صدای نفس های خاموش
میان
برگ های سبز
لا به لای همین
آینه های به بهار نشسته
زندگی از نو شروع میشود
نگران زرد رنگی های نیامده
نباش

ای دل به سرد مهری دوران صبور باش

کز پی رسد بهار چو پاییز بگذرد

هوا، هوای بهار است
و باده، باده‌ی ناب؛
به خنده، خنده بنوشیم
جرعه جرعه شراب!

شکوفه در شکوفه پیچیده ست، و این آغاز فصل بهار است

پدرم بهار است
وقتی می آید
گل از گلم می شکفد...
روز مبارک پدر خوبم

می توانی همۀ گل ها را قطع کنی ولی نمی توانی جلوی آمدن بهار را بگیری.

گذشت این عمر و جوانی
اما بهار را ندیده خزان شد

از بی مهری پاییز
برگ ها زرد شد،
گنجشک ها دلخوش به بهارند...


رها فلاحی

باران زده و هوای فروردین است
موسیقی باغ، بانگِ بلدرچین است

پلکی بگشا و باز کن پنجره را
هر صبح بهار با تو عطرآگین است

گلدانِ گلِ شکفته برمیز! سلام
فنجانِ طلاییِ عسل ریز، سلام
به به چه هوایی، چه نسیمی،ای جان
ای صبح بهاریِ دل انگیز! سلام

به تو گفتم:گنجشک کوچک من باش
تا در بهار تو
من درختی پر شکوفه شوم
و برف آب شد
شکوفه رقصید آفتاب درآمد.

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است

به چشمانت قسم، با بودن تو، زمستانی ترین روزم بهار است

مدرسه، فرصت بزرگ فهمیدن است که در آن، روح قد می کشد و بزرگ می شود. بهار دانش مبارک

بمان
که برگ خانه ام را به خواب داده ای
فندق بهارم را به باد
و رنگ چشمانم را به آب

بهار نیست ،
بهشت است فصل دیدن

ببین چگونه قناری ز شوق می لرزد نترس از شب یلدا بهار آمدنی است

بهار آیینه یاد تو باشد
گل خورشید همزاد تو باشد
به هر دشتی که سرخ از خون مردی است
طنین سبز فریاد تو باشد

تو نیستی و بهار از کنار پنجره ها چه بی تفاوت و آرام و سرد می گذرد...

بهار

چه جاودانه با سرانگشت سبز خویش

فرا رسیده است.

تو باشی ،
خرداد
پایان بهار نیست ؛
آغاز دوست داشتن است ...

تو
راز فصل‌ها را می‌دانی
وقتی پاییز
آهنگ رنگ رنگ موهایت

تابستان
التهاب سرخ لبانت

زمستان
سپیدی شانه‌های برفی‌ات

و بهار
قرار با اطلسی‌ها
در مردمک چشمان توست

زندگی شبیه فصل ست
هیچ فصلی همیشگی نیست
در زندگی روزهایی برای
کاشت، داشت استراحت
و
تجدید حیات وجود دارد
زمستان تا ابد طول نمی کشد
اگر
امروز مشکلاتی دارید
بدانید که بهار هم در پیش است

پسرم!
یک بهار، یک تابستان،
یک پاییز و یک زمستان را دیدی،
زین پس همه چیز این جهان تکراریست،
جز مهربانی...

دلم که تنگ میشود برایت
بیا روبه رویم بنشین ...
دلبری از تو
شعر از من ...
چنان عاشقانه ای ببافیم برای هم
که دوباره بهار شود...

یا مقلب

قلب من در دست توست

یا محول حال من سرمست توست

کن تو تدبیری که در لیل و نهار

حال قلب من شود همچون بهار

دستانت بهار است
زنده می کند مرا
هر کلام تو
شعر است که بر من می بارد
و نگاهت قشنگ ترین آواز جهان است
که مرا به خود می خواند عِشق من

بهار جشن طبیعت است

در پایان هر روز بهار، باید خاک را بوئید.

سال هم که نو شود

از بهار خبری نیست!

طرف‌ های ما بهار

با حضور تو می‌ آید

بهار را معطل نکن

زمین در دفترِ خاطراتش

نام روزهایی که حالش خوب بود را بهار گذاشت

و زیرش با قلمی سبز نوشت :

آدمی نیست که عاشق نشود فصل بهار …

گیسوان خورشیدیت
تاب دهی...
بهار میشود

گره 13 از زندگیت بازشود، نغمه عشق به آهنگ دلت سازشود، سوسن و سنبل و مریم همه تقدیم شما، این بهار و صد بهارت با گل آغاز شود.
 سیزدتون مبارک!

کاش روزی برسد
هر که به یارش برسد
دل سرما زده ما به بهارش برسد .

آخرش روزی بهارِ خنده هامان می رسد...
پس بیا
با عشق
فصل بغض مان را رد کنیم

این بهار
در خانه سبز می شویم
در خانه جوانه میزنیم
در خانه شکوفه می دهیم

ای کاش دوباره شهر پر شور شود
ای کاش دوباره خانه پر نور شود
ای کاش خدا دوباره لطفی بکند
تا استرس از بهارمان دور شود ...

در حوالی کوچه های پاییز

بوی اردیبهشت می آید !،



نمی دانم بهار آمده

یا تو راهت را گم کرده ای؟

تو را
عاشقانه تر دوست خواهم داشت
چه بمیرم ، چه بمانم
قلب تو
آشیانه ی من است ؛
و قلب من
باغ و بهار تو ...️

باران است و بهار ،
من هستم و دوست داشتنِ تو ،
چه فَصلِ روح نوازی ست ، جَهان .

ساده نگذر از بهار؛
وعده گاه قلب هاے عاشق است
اردیبهشت...!️

تو عُبور می کنی، من بَهار می کِشَم
ابر و اشک و بومِ خیس، انتظار می کِشَم

بهار افتاده از چشمانِ غمگینم
درونم برگریزانِ عجیبی ست
چرا این قائله پایان ندارد؟؟؟
عجب اردیبهشتِ نانجیبی ست!!!

موهایت را باز کن...
دامن تکان بده سال هاست بهار کار خودش را درست انجام نمی دهد!

عاشقانه هایم را ...
گوشه ی ایوان بهار می گذارم...!
شاید!
قاصدکی،
احساس را
به تماشا بنشیند...!

آری با یک گل بهار نمی شود .
ولی تو بخند
تا زمستان شرمنده شود...

خنده کن
تا بهار زودتر بیاید
شکوفه ها زودتر باز شوند
لبخندِ توست
که شادمانی می آورد
و عشق

اگر نقاش بودم
تصویر تو را با لبخند می کشیدم
تا همه ببینند
دلبر پاییزی من
در انحنای لب هایش
بهار دارد.

می شود بیایی
می خواهم
بسوزانم همه ی خاطراتِ تلخِ گذشته را
باید این بهار
جورِ دیگری
دوست بدارم تو را...

اسفند را دوست دارم
نه زمستان است و نه بهار
گاهی سرد است
و گاهی درختانش شکوفه میزنند
مثل توست
مثل من ست
مثل ما آدمهاست...

مادرم
مثل بهار
گوشه ی پارچه گل می ‏دوزد
نخ گلدوزی او کوتاه است
مادرم می‏ترسد
غنچه ها وا نشوند...
عمران صلاحی

درخت را به نام برگ
بهار را به نام گل
ستاره را به نام نور
کوه را به نام سنگ
دل شکفته مرا به نام عشق
عشق را به نام درد
مرا به نام کوچکم صدا بزن

هر کجا هستی خودت را زودتر برسان

این زمستان بدون تو

هیچ بوی بهار نمیدهد...