نه میبخشمت
نه فراموشت میکنم
نمیبخشم چون چه شبا که من با یاد خاطراتمون خوابم برد و تو هرگز نفهمیدی
تو هیچگاه اشک های من رو ندیدی
ندیدی واست جون کندم
ندیدی زجر کشیدم
و فراموشت نمیکنم چون شدنی نیست
سالها از عمر صرف شدمو که نمیتونم نادیده بگیرم
عمری که میتونست خیلی بهتر از این صرف شود
عمری که شب و روزش برای تو گذشت
منت نمیزارم ولی عمرمو پات گذاشتم
تو باید مال من میشدی
خودت بهتر از هرکسی عشقمون رو یادت هست
حیف نبود الکی الکی خراب شد
با دستهای خودمون دلهامونو مثل یک شیشه ی گل که مدتها درونش گلی زیبا روییده بود رو شکستیم
گل عشق منو تو همان گونه خشک و پژمرده شد
و هرگز کسی برای زنده کردن گل عشقمون کمک نکرد و همه خشکیده شدن مارو ارزو داشتند
کسی مسئول عشق ما نبود ولی انسانیت مرده بود
یعنی انسانی پیدا نشد که دلش بخواد ما دوباره برای هم باشیم
برای هم بمیریم
خواسته ی زیادی نبود که
حال دلمون خوب بود وقتی همو داشتیم
سهممون از این دنیا ،حتی یک دل خوش هم نبود
دلی که تمام سلولها و رگ های مغزمونو درگیر کرده بود
به طوری که هر لحظه به یاد هم بودیم
من رو ببخش دل عزیزم
شاید این شکستن تو مایه ی خوشبختی جان داری دیگر باشد
ارزوی فردای بهتر برای همتون😌🏞🤍
آورشین نوشت
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
