لزوماً نباید استخدام شده ی آموزش و پرورش باشد تا تدریس کند، گاهی با قلبش و حسِ مثبتی که دارد، می تواند بهترین درس زندگی را به تو بدهد. پرانرژی بودن و خندان بودن یک فرد همیشه نشان دهنده دلی پاک و بدون آغشته شدن به بدی و حرص و حسد است.
بی شک او معلم است، استاد است، فهمیدن، فهماندن، مفهوم شدن و درک کردن همگی کار اوست. حتی با وجود کثیری از مشکلات و روزمرگی های زندگی اش!
با وجودش معنی امیدوار بودن، زنده بودن، پرتلاش بودن و خوش قلب بودن را می فهمی و حس می کنی. اگر بخواهد به اندازه ی درآمد ناچیزی که دریافت می کند که در برابر زحماتش هیچ و پوچ است، تدریس کند، فاجعه ای عظیم به پا می شود. وقتی خالصانه بدون چشم داشتی تدریس می کند، می آموزد تا آموزش دهد، مسلما قدردان ستایش است.
هیچگاه حس نمی کنی که بعنوان شغل به آن نگاه می کند، بلکه عشق می ورزد مانند عشق مادر به فرزندش. من عاشق اُستادانی هستم که علاوه بر تدریس و تکالیف، حرفی برای گفتن و موضوعی برای فکر کردن به تو می دهند که به منزل ببری و راجع به آن تفکر کنی. این نشانه ی بزرگ بودن است.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
