نه جانم کسی بعد از کسی نمیمیرد!
زانوی غم بغل کرده ای که دلش برایت بسوزد تا شاید برگردد؟!
اصلا برگردد که چه؟!
بلند شو؛
چایی بنوش!
پنجره را باز کن...
طلوع را دیده ای؟
کدام غروب تا آخر، غروب ماند؟
صورتت را لمس کن...
خودت را ببین؛
خودِ دوست داشتنی ات را...
خودِ بد و خوبت را نگاه کن!
پرده ها را کنار بزن...
حاشیه ها را دور بریز!
تو آنقدر بزرگ و خاصی که لایق دوست داشته شدن هستی حتی تا نهایت پرستش!
چرا خودت را تمام کنی به پایِ کسی که حرامت میکند!؟
خودت را برای کسی تمام نکن!
چشم هایت را ببند...
پرواز کن خیالت را؛
نفس بکش این زندگی را...
دوست داشتنی بمان نه برای کسی بلکه برای حال دلت!
بلند شو؛
خودت را بغل کن!
قربان صدقه ی خودت برو...
چه عیبی دارد خودمان را بیشتر از هر کسی دیگر، دوست داشته باشیم؟
ZibaMatn.IR