100 متن کوتاه خزان ۱۴۰۳ جدید 2025

گیرم درخت رنگ خزان گیرد
تا ریشه هست ساقه نمی میرد

ما را غم خزان و نشاط بهار نیست
آسوده همچو خار به صحرا نشسته ایم

شهریور این ته تغاری تابستان چمدان به دست آماده ی رفتن می شود جای رد پایش را فصل خزان با برگ های رنگین می پوشاند این پاییز است که با مهر به بدرقه ی تابستان می رود...

ای که چون داغ دل خود نگران می آیی
یا که چون غمزده با درد نهان می آیی
بازگو پاسخ این پرسش هر روزه ی من
که چرا بلبل من وقت خزان می آیی ؟

بیخیالِ غمِ هر روزه ی دنیا جانم
چای و شعر و نمِ بارانِ خزان
خودمانیم
ببین !
جمعه چه کیفی دارد :)

دوست دارم که شبی در دل این فصل خزان
روی زیبای تو را بینم و مدهوش شوم ...مهدی جان

گیسوان شب یلدایی *تو*
تمام خزان مرا به باد داد...

این خزان هم آمد و بگذشت و پیدایش نشد
آنکه یک روزِ زمستانی رهایم کرد و رفت

خیره سازد چشمها را رنگ زیبای خزان
زنده بادا زندگی در آذر و مهر و اَبان

گذشت این عمر و جوانی
اما بهار را ندیده خزان شد

خزان شدو و نیامدی...

در این فصلی که ماهِ مهر دارد
نسیمِ عشق هرجایی وزان است

اگر پاییز فصلِ عاشقی هاست
چرا نامش زِ بی مهری خزان است؟

من آبان ام
مغرور و دلفریب
زودرنج و مهربان
شعری شبیه برگ خزان دلتنگ
چون مخمل بهار قشنگ!

هزار سال در این باغ بی سرانجامی
خزان به بار نشست و بهار بی تو گذشت...

زهرا کشید چادر خود را به صورتش
با رفتنش بهار مرا هم خزان کرد

حکایت دل ما را
خزان
به گریه نوشت
به چشمه های ترک خورده
برگ های پژمرده...
حجت اله حبیبی

بی تو دلتنگ تر از برگ خزانم گل من
کاش از سر برسد فصل بهاری دیگر

نسرین حسینی

دیریست ، می اندیشم به آخرین صفحه ی کتاب کوچ ، که خزان ، چقدر بی رحم است . حجت اله حبیبی

کسی که رنگ پریدگی خزان را درک کرده

باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست

به نامردانی چون تو دیگر دل نخواهم بست

مثل درختی که برگی برایش نمانده
دیگر چیزی ندارم به پایت بریزم
می خواهی با مهر بمان
می خواهی خزان به پا کن.

می بیاور که ننازد به گل باغ جهان

هر که غارتگری باد خزانی دانست

باز شدن غنچه های مهر، خزان را به دست فراموشی می سپارد.

خش خش
صدای پای خزان است
یک نفر
در را به روی حضرت پاییز واکند

پاییز شد که خاطره‌ها دوره‌ام کنند/ فصل خزان، محاکمه ی دوره گردهاست

ماییم و خزانی و
دل بی برو باری
گور پدر باغ و بهاری که تو داری

ز رنگ و بوی جهان قانعم به بی برگی
خزان گزیده ام از نوبهار می ترسم

ببین خزان دلم را عجب تماشایی ست
به کوچه کوچه عشقم حدیث تنهایی ست


صدای خش خش پای کسی در اینجا هست
که رد خاطره هایش قشنگ و رویایی ست
اعظم کلیابی بانوی کاشانی