دنیایی میبینم سراسر غصه هرجا چشم میاندازم جز غم ارمغانی نمی یابم؛ پس چه شود دنیای رنگین کمانی کودکیمان دنیایی که منتظر بودیم بزرگ شویم تا در آن زندگی کنیم چه شد مهربانی هایمان چه شد خنده هایمان مگر زندگی چقدر سخت است که خنده را از یاد برده ایم موسیقی را، باران را، رقص را، انسانیت را، شادی را از یاد برده ایم...
همه ی سقوط های پایان نیست درست مثل سقوط قطرات باران که شروع عاشقانه ی باریدن آسمان است
بخند دوست من دنیا عوض نشده است...!
(آنا)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
