متن سقوط

شما که ادعایِ نوینِ پیمبری دارید
مگر رهگذری آیین تان نیست؟
چرا در چاه طناب می اندازید؟
شما که سوره ی السقوط را قرائت کردید
از ناله ی لاله ی گوشم چه می خواهید؟
رهایش کنید
رهایم کنید
رها...
«آرمان پرناک»

داستانک آرزو

با سر و صدای زیاد و وحشتناکی بر زمین خورد!.
کارگر چوب بر، اره برقی اش را خاموش و با پشت دست عرق پیشانی اش را پاک کرد.
-- : ای کاش با من مداد و دفتر بسازند، یا که تلی هیزم، نه دسته ی تبر.
این سخنان...

می اندیشم به هستی هر برگ!
آنها می دانند
باد از هر سوی بوزد
سرانجامشان سقوط است.


شعر: تافگه صابر
ترجمه : زانا کوردستانی

و سقوط واژه ی پر وحشتی است
برای تنی
و برای آرزویی.
آنگاه که تن حیران آرزویی از بلندای یک عطش به پایین می پرد.
و به زیر کشیده میشود
شکوه یک بلندپروازی معصومانه.
تمام میشود آرزو.
گم میشود خواستن.
و شروع میشود سکوت مرگبار چشم هایی که عادت می...

اضطرابش با من بود
گنجشکی که در آغوش سقوط
جیکش در نمی آمد
طرز نگاهش اما،
هنوز رهایم نمی کند

آریا ابراهیمی

وَ ما
قبل از هبوط
به قعر دوزخ
سقوط کردیم
تا سرنوشت را
برده باشیم...


اکنون
در سرزمین غم
آواره ایم
وَ تاریخ را
هر روز
تکرار میکنیم.

️سقوط از طبقه ی سوم همانقدر درد آور است که سقوط از طبقه ی صدم، اگر قرار است سقوط کنم، بگذار از جایی بلند باشد، نه پست.

سقوط می کنم
وقتی انعکاس تصویرم
از بلندای آبی چشمانت
سرازیر می شود... :)

- کتایون آتاکیشی زاده

ردّی از من نمی یابی
نه مشتی خاکستر
نه حتی قطره ای خون
تنها خودم می دانم
چگونه مرده ام
سقوط در برمودای سکوت

دنیایی میبینم سراسر غصه هرجا چشم میاندازم جز غم ارمغانی نمی یابم؛ پس چه شود دنیای رنگین کمانی کودکیمان دنیایی که منتظر بودیم بزرگ شویم تا در آن زندگی کنیم چه شد مهربانی هایمان چه شد خنده هایمان مگر زندگی چقدر سخت است که خنده را از یاد برده ایم...

انقدر به اخرش فکر نکن
اخرش که چی ؟
ته تهش مرگ دیگه !!
همیشه ترسیدیم
از گفتن و نه شنیدن
از خواستن و نشدن
از رفتن و نرسیدن
از ارزو و براورده نشدن
انسان می دونه اخر زندگی مرگه ولی بازم تلاش می کنه !
می خنده ...
گریه...

من به بی رحمی حادثه های زندگی اعتقاد دارم این که اتفاق میوفتن تا بهم بزنن تمام معادله هات رو
تو یک حادثه بودی از اون جنس هایی که نه میشه گفت تلخ نه شیرین !
مثل وقت هایی که پرستار بخش رو به روت وایمیسته و میگه خدا و...

باید سقوط کنی
تا یاد بگیری چجوری پرواز کنی

آهو ندیده ای که بدانی فرار چیست!
صحرا نبوده ای که بفهمی شکار چیست!
باید سقوط کرد و همین طور ادامه داد
دریا نرفته ای بچشی آبشار چیست!
پیش من از مزاحمت بادها نگو
طوفان نخورده ای که بفهمی قرار چیست!
هی سبز در سفیدی چشمت جوانه زد
یک بار...

به یک ارتفاع برای سقوط نیاز دارم..
به یک خواب بدون بیداری ..
به یک رفت بی برگشت ..
به یک سکوت مطلق ..
به یک تاریکی محض ..
انگار که قلبم به جای خون تاریکی را پمپاژ می کند ..
احساسم بردهٔ رقصان سیاهی است و مغزم پایان را...

در جادهٔ پاییزی جوانی گام بر می دارم ...
برق غرور در چشمانم می درخشد و با نوای رویاهای شیرین می رقصم
گوش هایم از شنیدن درست و غلط های مکرر اطرافیان به درد امده است و تظاهر می کنم به فهمیدن !
در رویاهایم سینه سپر می کنم و...

گاهی ماندن سخت می شود ...
ماندن در همان دنیای تکراری و امن ، اما بدون نقطهٔ اوجی ...
باید دل کند و سقوط کرد به پرتگاه زندگی ...
که گاهی سقوط بهتر از پرواز است ...
سرنوشت اتفاقی نیست ...
برای موفقیت باید ریسک سقوط و قبول کنی ......

آه ای باران
ای خسته از ابر و آسمان
برای که می باری
برای من تنها؟
یا از دست آسمان گله داری
که سقوط میکنی؟
خودکشی میکنی؟

محبوبم اگر سرباز بودم به جای سیم های خاردار خفته بر زمین، همیشه چشمم به آسمان بود...مراقب بودم وقتی خیال جدایییت از آسمان دلم می گذرد درست و به جا شلیک کنم....اگر سرباز بودم هرگز به مین و خمپاره و گلوله فکر نمی کردم...به جایش به مُنورها می گفتم مسیر...

سقوط
برگِ بَرنده ایست
که درخت ، قاطعانه بَر زمین می کوبد.


حادیسام درویشی

تمام زمین سقوط کرد
اعدام.

شعر : حادیسام درویشی

شکسته ست چرخِ چاه
تک راهِ سیرابی
سقوط است...!

شعر : حادیسام درویشی

مهر ؛
تداعی بخشش است و مهربانی ،
تداعی روزهای روشن و پر التهاب کودکی ...
پاییز ، از راه می رسد که ثابت کند ؛
گاهی سقوط هم با شکوه است ،
و گاهی رفتن، بهانه ایست برای بازگشتن .
وقتی شبیه برگ های خشک پاییز ؛
عاشق و...

شکسته ست چرخِ چاه
تنها راهِ سیر آبی
سقوط است