کاش خدا فصل پنجمی خلق می کرد و آن را انسانیت نام گذاری می کرد. فصلی فارغ از نیرنگ و دغل، دور از ادعاهای دروغین و آدم های دو رو. کاش نام آن فصل را با اقتباس از نام خودش، انتخاب می کرد. کاش نام آن فصل خدایی بود. در اسارت هر دینی که به سر ببریم، کاش از کوچه معنی ناممان عبور کنیم.
خط کش سرد سرنوشت، مرا تنبیه می کند، چرا که با طلوع دروغ، میلادش را جشن گرفتم.
کاش
فصلی باشد، به نام طلوع. در آن فصل فقط تولد باشد و بس.
تولد یک نوزاد، تولد مهربانی، صمیمیت و روزی از روز ها هم تولد انسانیت.
کاش ماهی بود به نام فطرت، بر گرفته از سیرت.
آه، آدم ها دست از کلیشه ها بردارید که این ها مشتی اراجیف اند.
دیگر چه کسی به انسانیت رجوع می کند؟ چه کسی ماه را می بوسد و کمی از لبخند آسمان را قرض می گیرد؟
دیگر که می خواهد تولد انسانیت را جشن بگیرد؟
کاش از این ای کاش ها بگذریم....
ولی کاش من در فصل پنجم زاده می شدم....
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
