خدایا ؛
به ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ خیس زیر باران
برای آخرین کوچ زمستان
به فانوسِ میان ظلمت شب
در مسیر خواب...
مرا هم مثل باران ، با طراوت کن...
ﻣﺮﺍ هم مثل فانوس ، روشنایی بخش...
خدایا ؛
چون اقاقی های سرگردانِ پائیزان ،
مرا بی تاب خود گردان...
خدایا ؛
مثل گلهای بهاری
زیر باران پر از عشق الهی...
ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ
که ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ در بعض اند
به ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﻣﻮﺯ...
خدایا ؛ مثل ﺑﺎﺭﺍنی که می شوﯾَﺪ
ﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ را
ﺑﺸﻮﯼ ﺍﺯ دیده و کردار و گفتارم
\تمام آنچه در پیش تو نازیباست...\
بهزادغدیری / شاعر کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
