شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم،خداحافظ
ولی هرگز نخواهی رفت از یادم، خداحافظ
و این یعنی در اندوه تو می میرم، در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم
چگونه بگذرم از عشق، از دلبستگی هایم
چگونه می روی با این که می دانی چه تنهایم؟
خداحافظ تو ای همپای شبهای غزلخوانی، خداحافظ
به پایان آمد این دیدار پنهانی، خداحافظ
بدون تو گمان کردی که می مانم، خداحافظ
بدون من یقین دارم که می مانی ...
شاعر سید مصطفی تقوی
ZibaMatn.IR
