متن خداحافظ

شمار زندانیان
از دست رفته است
نمی‌دانم تاکنون
چند کلمه در سینه‌ام محبوس‌اند
از میان‌شان تنها
«دست نگه‌دار» را می‌شناسم
که روز و شب
بر دیوارِ قلبم
می‌کوبد...

دلم به حالِ دوتامان شدید می سوزد //
قرارِ آخرِ ما: سینمایِ آبادان...
«آرمان پرناک»

مثل چمدانی سنگین و بی چرخ
روحم را می کِشید کفِ خیابان
کار تمام بود
«بمان هایم» رفتند...
خراش های صدایم را جمع کردم
و سختِ سخت گفتم: خدا...خداحافظ
«آرمان پرناک»

وقتی آخرین گلوله خشابش؛ خداحافظ برای همیشه را شلیک کرد تازه فهمیدم دوستت دارمش ، مشقی بود!!!
ومن سالها بعد هنوز درحال جمع کردن محتویات مغزم در پس آخرین شلیک از حافظه زمان هستم.

خداحافظ گل زیبای من اما بدان گل هم
اگر ورچیده شد از دست خواهد داد رنگش را

خداحافظ شب های روشن
خداحافظ ناستنکای من
پیوند با جدایی،
سهم من از دنیا بود ...
«آرمان پرناک»

از تمام آرزوهایم، باغ بی برگ مانده برایم
دور شدی تو برای همیشه، مانده ام باز با غصه هایم
تو رفتی دگر ...ماه و آیینه خداحافظ ....بغض تو سینه خداحافظ
گم شد در قلبت عشق بی ثمرم ...
عشق بی خانه خداحافظ... اشک بی شانه خداحافظ...
باز افتاد در کوی...

ابری، غروب، طرحِ خداحافظ ...
تنها لباسِ تن خورِ بوتیکم

آرمان پرناک

قسمت نبود سیب بگوییم پای هم
دنیا برای عکسِ دوتایی حسود بود

آرمان پرناک

و خداحافظی اش،

آنچنان چلچله سانست که من می خواهم،

دائما باز بگوید که: خداحافظ، اما نرود.

توجه کرده ای وقتی که
میگویی خداحافظ
دلم اندازه شبهای
بی مهتاب می گیرد
همین که پشت قاب پنجره
می ایستی با من
جهان زیباترین تصویر
خود را قاب می گیرد

شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم،خداحافظ
ولی هرگز نخواهی رفت از یادم، خداحافظ
و این یعنی در اندوه تو می میرم، در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم
چگونه بگذرم از عشق، از دلبستگی هایم
چگونه می روی با این که می دانی چه تنهایم؟
خداحافظ...

خداحافظ
ولی هرگز نخاهی رفت از یادم
خداحافظ
ولی این ینی دراندوه تو میمیرم
در این تنهاییه مطلق
که میبندد به زنجیرم
وبی تو لحضه ای حتی
دلم طاقت نمی ارد

در نامه هایت
شما خطابم کن
پرنده ات پرید
خداحافظ
بعد از این
آرزوى محال صدایم کن

نیکى فیروزکوهی
از کتاب خداحافظ اگر باز نگشتم

عشق ابدی من...
چه زود فراموشم کرد
چه حافظه کوتاهی داشت!

خداحافظ ماهی قرمز!!

ارس آرامی

کاش درد
آنقدر کوچک بود
که پشت میز یک کافه، می نشست
چای می خورد
ساعتش را نگاه می کرد
و با عجله می گفت: خداحافظ!

تارا محمدصالحی
از کتابِ رودخانه ای در آفریقا

دستی تکان دادی و دستم را تکان دادم !
وقتی که رفتی ، از نفس انگار افتادم !

تا با تو بودم زندگی یک جور دیگر بود
بعد از تو فهمیدم به چشمان تو معتادم !

رفتی و من هر لحظه با تقدیر می جنگم
در سرنوشتم دایما درگیر اضدادم...

دستی تکان دادی و دستم را تکان دادم !
رفتی و بعد از تو نمی دانم چرا ماندم ؟!

تا با تو بودم زندگی یک جور دیگر بود
وقتی که رفتی ، از نفس انگار افتادم !

رفتی و من هر لحظه با تقدیر می جنگم
در سرنوشتم دایما درگیر...

پرزدی رفتی ومیرقصی به بام دیگری
من پرت دادم برو ،اما حرام دیگری

غرق شورومستیِ آتش شدی،من سوختم
زردی ازمن ،سرخیش باشد به نام دیگری

تاردل در پود چشمت شدگره پشت گره
می شوی با خنده هایت تورودام دیگری

می روی فصل خزانت شد شروع درد من
شادی وسرسبزیت هم...

گفتی خداحافظ
ولی،
تنهاییَم حافظ نخواهد...

تو نیستى
و من براى بودنم
هنوز
بودنت را جشن مى گیرم
بهترین آواز من
به خوابم بیا
دل من خداحافظ را نمى فهمد

مرگ ، غریبانه ترین موسیقی اش را برای زیباترین صدای تاریخ نواخت

مهر آمدی و مهر هم پر کشیدی
زبانم را آلوده به واژه ی تسلیت نمی کنم که این واژه هرگز باعث تسلّای دل هیچ باز مانده ای نمی شود ؛ تو رفته ای اما تا همیشه هستی چون...

میان آرزوهایم فقط اسم تورا خواندم
بجز تو هر که نزدیکم رسید از پیش خود راندم

تو آن عشقی که هر لحظه بیادت گریه ها کردم
نبودی در کنارم تا ببینی من چه ها کردم

خیالت را نمی خواهم، خودت باید که برگردی
چه بی رحمانه عشقم را ندیدی و...

جانانِ پاییزی ام
اگر نباشی
هر سال
چطور به پاییز بگویم
خداحافظ
وقتی
تو زادهٔ آذری